روز 18 دیماه بکتاش ابنین شاعر و فیلمساز ومبارزی پیگیر در راه آزادی بیان به طرز غم انگیزی جان خود را ازدست داد. او دوران محکومیت خود را درزندان اوین سپری میکرد که به خاطر دفاع از ازادی بیان محکوم به تحمل آن شده بود . بکتاش آیتین در سال های اخير چند بار بخاطر تلاش در برگزاری سالگرد زنده یادان محمد جعفر پوینده و محمد مختاری نيز بازداشت و محکوم به زندان شده بود اما او هرگز دست از مبارزه برای بیان خقایق بر نمیداشت. او به رغم امکان مهاجرت و رهائی از محکومیت زندان اما بر این اعتقاد بود که در شرائط حاضر مردم ما بیش از هرچیز نیاز به مبارزانی دارند که برای احقاق حقوق اولیه انسانها مبارزه کنند. بکتاش پس از ابتلا به کرونا در زندان اوین بخاطر کوتاهی مسئولان زندان دچار ناراختی ریه وگسترش بیماری شد و هنگامی اجازه بستری شدن او در بیمارستان داده شد که بیماری اش پیشرفت زیادی کرده بود و اگر با معیارهای انسانی بر خورد کنیم میتوان مرگ اور ا به نوعی عمدی دانست که مسئوليت آن بر عهده مسئولانی است که خود از بالاترين امکانات برای درمان برخوردارند اما زندانی سیاسی را از ان محروم میدارند. مسئولانی که با هزینه های گزاف همه گونه دارو ودرمان را برای خود و خانواده هایشان چه در داخل ویا در کشورهای دیگر فراهم میکنند اما از تهیه ایتدائی ترین امکانات برای زندانیان سیاسی خودداری میکنند و آنان را به کام مرگ میفرستند.
مرگ بکتاش ایتین جزء ان سری حذف هائی است که سالها است گریبان روشنفکران و آزاديخواهان این سرزمین را گرفته است و هیچگونه توجیهی به جز تداوم حذف مخالفان سیاسی به راه های مختلف ندارد این حذف فیزیکی در کارنامه آنانی ثبت خواهد شد که سال ها است تمامی آزادی های سیاسی و اجتماعی را در این جامعه هدف قرار داده اند و به گمان خام خود میخواهند چند صباحی بیشتر بر اریکه قدرت تکیه بزنند. اما غافل از آنند که پیراهن این مبارزان هر یک پرچمی خواهد شد برای روز گاران رهائی و پایان ظلم و بیداد.
