ماندانا، دخترم از خواب برخیز، شکرخندی بزن شوری برانگیز/ماندانا دخترم صحرا هیاهوست چمن زیر پر و بال پرستوست/کبود آسمان همرنگ دریاست کبود چشم تو زیباتر از اوست/ماندانا دخترم چون خنده ی صبح امیدی می دمد در خنده ی تو/به چشم خویشتن می بینم از دور، بهار دلکش آینده ی تو … ‏قسمتی شعر “آسمان کبود” […]