با نزدیک شدن به آخر سال و فصل تعیین حداقل دستمزد، دست‌اندرکاران حکومتی همگی به تکاپو افتاده‌اند تا در مورد تعیین خط فقر اظهار نظر نمایند. نمایندگان دولت بعنوان نمایندگان بزرگترین کارفرمای کشور تلاش میکنند خط فقر را بسیار کمتر از میزان واقعی آن جلوه دهند تا با نشان دادن تصویری غیرواقعی از اوضاع اقتصادی جامعه، کمترین حداقل مزد را برای سال آینده تعیین نمایند. از طرف دیگر، نهادهای دست‌ساز حکومتی و “فعالین کارگری” آنها همه ساله میزان سبد معیشت را کمی بالاتر از میزان تعیین شده از طرف نمایندگان دولت اعلام میکنند تا مثل هر سال بتوانند با پز مخالفت با کارفرمایان و دولت در سر “میز مذاکره” برای تعیین حداقل دستمزد با آنها “چانه زنی” کنند. تلاش این “نمایندگان کارگری” بر آنست که بدینوسیله بتوانند اعتباری در میان کارگران برای خود دست و پا نمایند. اما کارگران و بخصوص تشکلات مستقل کارگری و فعالین کارگری پیشرو و رادیکال خیلی خوب میدانند که در نهایت و بعد از هر “مذاکره” و هر سال بدتر از سال پیش، حداقل دستمزد چندین برابر زیر خط فقر بر طبقه کارگر تحمیل میشود.
ما در اینجا برای روشنتر شدن مسئلهِ اختلاف درون دست اندرکاران حکومتی بر سر ارائه‌ی نرخ خط فقر به اظهار نظر اخیر داریوش ابوحمزه، معاون رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در برنامه تلویزونی “تهران ۲۰” درباره خط فقر و انتقاد افشین حبیب‌زاده، رئیس سابق فراکسیون کارگری شورای اسلامی شهر تهران اکتفا میکنیم. ابوحمزه با اشاره به خط فقر۱۰ میلیون تومانیِ کمیته امداد، اعلام کرده که “این رقم صحیح نیست؛ چراکه با این ۱۰ میلیون ۹۰ درصد ایرانی‌ها به زیر خط فقر می‌روند”. بنظر او خط فقر در شهرستان ها ۴ میلیون تومان و در تهران و شهرهای بزرگ ۴ و نیم تا ۵ میلیون تومان است. حبیب‌زاده در عوض با ارقام مورد نظر ابوحمزه مخالفت کرده و آنرا مطابق “با واقعیت جامعه” ندانسته و میگوید خط فقر اعلامی معاون رفاه، یا “دارای اطلاعات اشتباه” یا بر مبنای گزارش مربوط به داده‌های سال ۹۸ است.
در جواب “انتقاد”ِ حبیب زاده باید گفت مسئله اطلاعات اشتباه و یا مبنای قرار دادن گزارش مربوط به داده های سال ۹۸ نیست. مسئله بسادگی این است که ابوحمزه و دیگر دست اندرکاران حکومتی چاره ای بجز اتکا به ” اطلاعات اشتباه” و یا به عبارت بهتردست کاری ارقام ندارند، وگرنه چگونه میتوانند، با خط فقرِ به گفته حتی کارشناسان نزدیک به حکومت که به دوازده میلیون رسیده است، حداقل حقوق چندین برابر زیر خط فقر دوازده میلیونی را به طبقه کارگر تحمیل نمایند. البته باید به این مسئله نیز توجه داشته باشیم که نمایندگان دولت و کارفرمایان به نق زدن‌های امثال حبیب زاده توجه‌ای نخواهند کرد برای آنکه آنها خیلی میدانند که این “نمایندگان کارگران” در سر میز “مذاکره” پاره تن حکومت هستند و وظیفه آنها خاموش کردن خشم کارگران بوسیله این “گفتار تراپی” است.
جا دارد که به ابوحمزه و دیگر دست‌اندرکاران در دولت گفته شود که اگر اعلام خط فقر ۱۰ میلیون تومانی کمیته امداد حکایت از زندگی “۹۰ درصد ایرانی‌ها به زیر خط فقر” میکند این سیستم ظالمانه است که باید عوض شود و نه تغییر رقم خط فقر بر روی کاغذ. شما با انکار واقعیت و تنزل خط فقرِ ۱۲ میلیون تومانی به ۴ میلیون تومان در شهرستان‌ها و ۴ و نیم تا ۵ میلیون تومان در تهران و شهرهای بزرگ، نه تنها خود را مضحکه خاص و عام قرار داده بلکه هرچه بیشتر مورد تنفر کارگران ایران قرار میگیرید.
تا آنجاییکه به کارگران برمیگردد، در همین جا باید به تمامی دست اندرکاران حکومتی درگیرِ ارائه ارقام خط فقر گفته شود که کارگران و دیگر اقشار محروم جامعه احتیاجی به تعاریف شما از انواع فقر نظیر فقر مطلق، فقر نسبی و فقر خشن ندارند تا پی ببرند که آنها چقدر فقیر هستند. آنها خیلی خوب میدانند که دستمزد چهار میلیون تومانی تنها کفاف چند روز اول ماه از مخارج آنها را میدهد و بقیه روزهای ماه را باید گرسنه بمانند. آنها خیلی خوب میدانند که آمار و ارقام معاون رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در مورد خط فقر بخاطر “اطلاعات اشتباه” نیست بلکه اخطاری است به طبقه کارگر ایران که حداقل دستمزد در سال آینده در نهایت در حول و حوش همین خط فقر اعلام شده خواهد بود.
اما جواب کارگران به این یاوه گویی‌ها، نه همچون نهادهای دست‌ساز حکومتی و فعالین آنها، تصحیح کردن این اطلاعات اشتباه بلکه اعتراض جمعی و سراسری است. معلمین و فرهنگیان در چندین تجمع سراسری در ماه‌های اخیر به همه کارگران راه را نشان داده‌اند! این راهی است که کارگران نیز دیر یا زود خواهند رفت.
علاوه بر این، وقتی همه مزدبگیران و دیگر اقشار محروم جامعه متحد و همبسته شوند آنوقت است که میتوان دولت، مجلس و دیگر دست اندرکاران حکومت را وادار به عقب نشینی کرده و آنها را وادار نمود که به پای میز مذاکره با نمایندگان واقعی کارگران برای تعیین سبد معیشت خانوار و حداقل دستمزد بنشینند.
پیش بسوی اتحاد و همبستگی سراسری معلمان، کارگران و تمامی مزدبگیران با دیگر اقشار محروم جامعه!
🔸گروه ادمین رسانه‌ای اتحادیه آزاد کارگران ایران
