✍ مرتضی شریفی
چند روز پیش خزانه داری کل کشور با صدور اطلاعیه ای میزان بدهی دولت به سازمان تأمین اجتماعی در پایان سال ۱۴۰۰ را، معادل ۱۶۰ هزار میلیارد تومان اعلام کرد. این خبر در زمانی در رسانه ایلنا منتشر شد که در حدود یک هفته قبل از آنْ خبرِ “بمبِ ساعتی بدهی دولت به تامین اجتماعی” در رسانه های حکومتی منعکس شده بود. خبری که حکایت از بدهی “غیر قابل باور” ۷۰۰ هزار میلیارد تومانی دولت به این سازمان را میداد و متعاقب آن، نایب رئیس کانون عالی بازنشستگان کشور، میزان “مطالبات فعلی” تامین اجتماعی از دولت را “افزون” بر ۸۰۰ هزارمیلیارد تومان اعلام کرد. بدهی دولتهای مختلف به تامین اجتماعی که هرساله زیادتر هم میشود خبرِ تازه ای نیست. در همین رابطه و در دی ماه سال ۱۴۰۱ مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی خبر از بدهی ۶۰۰ هزار میلیارد تومانی دولتها به تامین اجتماعی را داده بود ( که البته او اخیرا و در مصاحبه خود بمناسبت روز تامین اجتماعی این بدهکاری را ۵۹۲ هزار میلیارد اعلام کرده است!).
اما تا آنجاییکه به خزانه داری کل کشور بر میگردد انتشار خبر بدهکاری دولت در سال ۱۴۰۰ معادل ۱۶۰ هزار میلیارد تومان ادعایی سراپا دروغ و هدف آن بجز “ایجاد تردید و تشکیک” در بدهی دولت و “مشروط سازی” آن توسط خزانه داری کل چیز دیگری نمیباشد. همگی سردمداران حکومتی خیلی خوب میدانند که همه ساله و در قالبِ صورتهای مالیِ سازمان تامین اجتماعیْ بدهیِ دولتها به تصویب وزرای وقت امور اقتصادی و دارایی، که خزانه داری کل کشور نیز بخشی از آنست، و روسای وقت سازمان برنامه و بودجه میرسد و تا کنون خزانه داری کل کشور هیچ اعتراضی به نحوه محاسبه این بدهی نکرده است. باید از سران خزانه داری کل کشور پرسید چه شده است که بعد از چند سال و درست در آستانه ورود دولت جدید، آنها یک دفعه بفکر صدور چنین اطلاعیه ای افتاده اند. آیا صدور این اطلاعیه بجز خبر از نقشه شوم دیگری بر علیه کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی چیز دیگری میباشد!؟
نا گفته نماند که در این میان آنچه روسای دولت های مختلف در هم آهنگی با روسای سازمان تامین اجتماعی و نمایندگان مجلس انجام داده اند چیزی بجز اعتراف به این بدهی ولی هر بار و به بهانه ای شانه خالی کردن از ادای این بدهی نبوده است. تصویت هیات های تحقیق و تفحص های “آمرانه” و “تشریفاتی” برای بررسی فساد و اختلاس سران سازمان تامین اجتماعی و شستا (سازمان سرمایه گذاری تامین اجتماعی)، که تا کنون هیچ کدام گزارشی از نتایج کار خود به جامعه نداده اند، از دیگر اقدامات این عالیجنابان بوده است!
تا آنجاییکه به کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی برمیگردد، سالهاست که آنها با این نقشه های شوم حاکمان در غارت و چپاول زندگی و معیشتشان آشنایی دارند. بهمین جهت است که هر هفته در روزهای یکشنبه در سرمای زمستان و گرمای تابستان بخیابان میایند تا خشم و نفرت خود را از این حکومت غارتگر ابراز نمایند و شعار میدهند “مشکل ما حل نشه، یکشنبه ها میاییم”. اما تنها در پرتو اتحاد و همبستگی همه مزدبگیران و ایجاد تشکل های مستقل کارگری و دیگر اقشار اجتماعی است که میتوان بسوی تغییرات بنیادی در کشور حرکت کرد و جامعه ای بر مبنای آزادی و برابری و رفاه همگانی ایجاد نمود.
