در روز سه‌شنبه پنجم بهمن به دعوت کانون انجمن‌های کارگران و استادکاران ساختمانی در سراسر کشور جمعیت زیادی از کارگران ساختمانی از استان‌های مختلف در مقابل مجلس دست به تجمع اعتراضی زدند. حذف سهمیه بیمه کارگران ساختمانی و تایید نهایی اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی توسط نمایندگان مجلس در صحن علنی مجلس و بیمه تمامی کارگران و استادکاران ساختمانی که در نوبت بیمه هستند، مهمترین خواسته کارگران است.
در این تجمع اعتراضی چندین نفر از اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس حضور پیدا کرده و قول پیگیریِ مشکل بیمه‌ی کارگران ساختمانی را دادند. گفته شد که موضوع بیمه کارگران ساختمانی و اصلاح ماده ۵ در اولویت‌های مجلس است؛ نمایندگان هر لایحه‌ای که به نفع کارگران ساختمانی باشد را پیگیری می‌کنند؛ اظهار شرمندگی شد که نمایندگان نتوانستند “میزبان خوبی” برای کارگران باشند. از ندادن “چک سفید امضا” به آقای رییسی گفته شد و اینکه بحث اصلاح ماده ۵ در مجلس در حال بررسی و “انشالله به زودی رای خواهد آورد” ؛ اینکه اگر نمایندگان مجلس هر لایحه ای که به نفع کارگران ساختمانی باشد را تصویب نکند “فردای قیامت باید جوابگو” باشند.
واقعا چه نمایندگان دلسوزی که تا حالا کسی آنها را نمیشناخته است!
آنچه در اینجا می‌آوریم گوشه‌ای از مشکلات کارگران ساختمانی از زبان اکبر شوکت رئیس کانون انجمن‌های صنفی استان قم در همین تجمع اعتراضی است که نمایندگان مجلس وعده پاسخگویی به آنها را داده اند. او میگوید: “۱۴ میلیون کارگر در تمامی رسته‌های شغلی ۵۰ درصد حوادث کار را به خود اختصاص میدهند اما ۱ و نیم میلیون کارگر ساختمانی ۵۰ درصد دیگر حوادث را!… ۶۰ درصد فوتی‌های کار، مربوط به کارگران ساختمانی است. متاسفانه تا زمانی که خودمان حرکت نکنیم و برای پایان دادن به این وضعیت مطالبه‌گری نکنیم، همین روال حاکم خواهد بود. داربست‌های ناایمن موجب شده که کارگران مانند برگ خزان بر زمین بریزند به گونه‌ای که سالانه حدود ۷۰۰ تا هزار کارگر ساختمانی فوت می‌کنند…. کارگر صدقه نمی‌خواهد.
کارفرمایان ما جزو ثروتمندین افراد جامعه هستند. سود صنعت ساختمان پول خون کارگران است اما کارفرمایان با یک بیمه مسئولیت مجوز قتل کارگران ساختمانی را دریافت می‌کنند. این کارفرمایان حتی برای ۲۴ ساعت بازداشت نمی‌شوند”.
تجمع پنجم بهمن تجربه گرانبهایی بود که در آن کارگران ساختمانی تجربه کردند که چگونه نمایندگان مجلس در مقابل نیروی جمعی کارگران مجبور به عجز و لابه و دادن وعده و وعید میشوند. اما این کارگران خیلی خوب میدانند که اظهار شرمندگی نمایندگان مجلس بخاطر “میزبان خوبی” برای کارگران نبودن، این که اگر آنها جواب مطالبات کارگران را ندهند در “فردای قیامت” چه بر سرشان می‌آید و بالاخره دادن و یا ندادن چک سفید امضا به آقای رییسی، هیچکدام دردی از ۷۰۰ تا هزار خانواده کارگری که در هر سال عضو خانواده خود را از دست میدهند دوا نمیکند. علاوه بر آن، تجربه تجمعات فرهنگیان و بازنشستگان درس بسیار ارزنده ایست برای فعالین کارگری ساختمانی که تنها با بسیج کردن هرچه بیشتر و سراسری کارگران است که میتوان دست اندرکاران حکومتی را وادار به گوش دادن به مطالبات خود کرد. باید بجای صدها نفر هزاران نفر از همکاران خود را در سراسر کشور بسیج کرد و بالاخره اینکه تنها با اتحاد و همبستگی با دیگر کارگران، فرهنگیان و دیگر مزدبگیران جامعه است که میتوان کل حکومت را برای رسیدن به یک زندگی بهتر وادار به عقب نشینی کرد.
پیش بسوی اتحاد و همبستگی سراسری معلمان، کارگران و تمامی مزدبگیران با دیگر اقشار محروم جامعه!
🔸 گروه ادمین رسانه‌ای اتحادیه آزاد کارگران ایران
