رهایم کن تا پرواز کنم
بگذار بکوچم به جاده‌های بی‌برگشت!
بگذار بنوشم
توقف، رسالتِ پرندگان نیست
اگر بمانم نخواهم خندید
اگر نروم
بهار -با غنچه‌ی قدم‌هایش- نمی‌آید
یک روز سرتاسر سرزمینم را بال می‌گشایم
و ترانه‌های گمنامم
وردِ زبان‌ها می‌شوند
«احمد کایا»
عکس از جواد شیدا
