حذف ارز ترجیحی از مدت‌ها پیش مورد توافق همه دست‌اندرکاران حکومتی بوده است. همگی بر سر این مسئله که اقتصاد کشور احتیاج به “جراحی اقتصادی” دارد توافق داشته اما تفاوت بر سر زمان و چگونگی اجرای آن بود. از این مهمتر و با پیش‌بینی وقوع خیزش‌های اجتماعیِ خطرناکتر از خیزش های ۹۶ و ۹۸، عده‌ای از منتقدین دولت رئیسی سعی داشته و دارند که همهِ کاسه و کوزه‌ها را بر سر دولت رییسی و سیاست‌های آن خراب کنند تا بتوانند خود را حامی و دلسوز مردم جلوه دهند.
نادری، نایب رییس کمیسیون آموزش مجلس، میگوید که او معتقد به شروع جراحی‌های اقتصادی هست، اما جراحی نباید با «دکترین شوک» همراه شود و جامعه نباید درگیر شوک‌های اقتصادی شود؛ موضوعی که بنظر او عملاً اتفاق افتاده است. هراس نادری و دیگر منتقدین دولت رییسی از دکترین شوک بخاطر پیامدهای آن است که میتواند باعث خیزشی همچون خیزش آبان ۹۸ گردد. جلیل رحیمی جهان‌آبادی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس معتقد است که مردم دیگر طاقت ندارند و نمی‌توانند ادامه دهند و اینکه “شرایط زجرآوری” ایجاد شده است. اما انتقاد رحیمی به دولت رئیسی نه برای جلوگیری از اجرای این طرح بلکه خلاصه میشود به مناسب نبودن نحوه و مدیریت اجرای این طرح. روزنامه جمهوری اسلامی سیاست حذف ارز ترجیحی را به “جراحی با چاقوی زنگ‌زده” تشبیه کرده که باعث ” عفونت و رنجوری بیشتر” بیمار میشود. این روزنامه همچنین از رئیسی انتقاد میکند که چرا منتقدینِ دولت او متهم به “همصدایی با بیگانگان” میشوند.
رئیسی، دولتش و مخالفین او در بیرون و درون مجلس خیلی خوب میدانند که مسئله بر سر عدم لیاقت دولت و مناسب نبودن زمان اجرای حذف ارز ترجیحی نیست. واقعیتی که دیگر این روزها بصورت معلومات عمومی درآمده است این است که رئیسی و دولتش وارث سیستم اقتصادی تا بُنِ دندان فاسد، چپاولگر و رانتی هستند که هیچ دولت “مدبری” و با هیچ چاقویِ هر چند تیز و برنده‌ای قادر نخواهد بود که با جراحی اقتصادی یک‌باره و یا مرحله‌ای این سیستم را نجات دهد.
تا آنجائیکه به اثرات خانمانسوز اجرای این طرح در زندگی کارگران و دیگر اقشار مزدبگیر و ستم‌دیده جامعه برمیگردد شاید نقل قول بالا از جلیل رحیمی تا حدود زیادی عمق فاجعه را نشان میدهد وقتی که میگوید مردم دیگر طاقت ندارند و نمی‌توانند ادامه دهند و اینکه “شرایط زجرآوری” ایجاد شده است. اما هشدار دادن های منتقدین دولت رئیسی نه از سر دلسوزی برای مردم بلکه بخاطر طوفانی است که به خاطر این شرایط زجرآور شروع شده است و سر فرو نشستن ندارد. بعبارتی دیگر آنچه که خیزش مردمیِ در حال حاضر را با خیزش‌های گذشته متمایز میکند این است که این خیزش بیش از پیش و به معنای واقعی با نانِ مردم گره خورده است؛ “خیزش گرسنگان”!
زمانی که این خیزش گرسنگان با مبارزات کارگران، فرهنگیان، بازنشستگان، زنان و دیگر اقشار مزدبگیر و زحمتکش که سالهاست در صحنه حضور دارند گره بخورد، آنوقت است که این خیزش میتواند منشا تحولات عظیمی در جامعه گردد. و این دیگر همت، درایت و جانفشانی پیشروان و فعالین جنبش‌های مختلف اجتماعی را میطلبد که بتوانند تمامی جنبش‌های اجتماعی موجود را هم کاسه و همسو نمایند و با پشتوانه اعتصابات و اعتراضات میلیونی توازن قوا در جامعه را به نفع آن تحول عظیم در جامعه عوض کنند؛ تحولی اساسی برای ساختن جامعه‌ای بر مبنای آزادی و برابری و بدون هرگونه استثمار انسان از انسان!
🔸هیئت تحریریه رسانه‌های اتحادیه آزاد کارگران ایران
