◾️ اتحادیه آزاد کارگران ایران
در ابتدا اگر مایل هستید خود را معرفی کنید:
ج: با عرض سلام و ادب، من نوذر هستم، متاهل و فیتر هستم و حدود ده سال سابقه کار دارم و در یکی از پروژه‌های منطقه عسلویه کار میکنم.
س:مطالبات شما چیست و چه می‌خواهید ؟
ج: امسال ما خواهان اصلاح سیستم مدت کار و مرخصی‌ها هستیم، ۱۴ روز کار و ۱۴ روز مرخصی و قطع دست پیمانکاران و همچنین افزایش دستمزدها.
س:چرا کمپین امسال با عنوان ۱۴ – ۱۴ برگزار شد؟
ج: در ابتدا بگویم که دوری از خانواده‌ها یکی از دلایل فروپاشی خانواده‌هاست و با تحقق این خواسته، خانواده‌ها تحکیم بیشتری پیدا میکنند و علاوه بر آن دوستان و همکاران بیکاری داریم که با اجرای این طرح امکان این را پیدا میکنند که به سر کار بیایند.
س: یکی از اهداف کمپین امسال، حذف پیمانکاران است، دلیل این خواسته را توضیح دهید؟
ج: پیمانکاران هیچ کاری نمی‌کنند و فقط واسطه‌هایی هستند که نه ابزار و ماشین آلات و جرثقیل دارند و نه پول و سرمایه از خودشان وسط می‌گذارند وحتی لیست بیمه‌های کارگران را هم که بخواهند رد کنند، باید از کارفرما پول بگیرند و پول غذا و دستمزد را هم که کارفرما می‌دهد، پس اینها چه کاره هستند؟
در پایان پول و دستمزد و مطالبات کارگر را هم نمیدهند و کارفرماها هم میگویند به ما ارتباطی ندارد، ما پول داده‌ایم بروید از پیمانکار بگیرید، در واقع هیچ مسئولیتی را نمی‌پذیرند و فقط در این وسط پولی به جیب می‌زنند.
س: در پنج سال گذشته با شروع فصل تابستان کمپین اعتصاب‌ها آغاز شده، دلیل انتخاب این فصل چیست؟
ج: گرمای کشنده جنوب فصلی است که میتواند بهانه خوبی باشد. چرا باید با بی‌حقوقی و اجحاف و نبود بهداشت و امکانات و سرویس ایاب و ذهاب مناسب، گرمای شدید هوا را هم تحمل کنیم؟ این فصل مناسبی است برای اعتصاب تا شرکتها مجبور شوند امکانات مناسب فراهم کنند.
س: اعتصابات کارگران پروژه‌ای در پهنه جغرافیایی وسیعی ازشمال تا جنوب و از شرق تا غرب آن هم بدون وجود تشکیلات کارگری و با موفقیت صورت میگیرد و تقریبا همه کارگران هم از کمپین تبعیت میکنند. این ها خصوصیات مهم و بی نظیری است. کمی در اینباره توضیح دهید.
ج: وقتی درد و منافع مشترکی وجود داشته باشد، کار کمی ساده‌تر میشود، البته یک اتحاد نامرئی و روابط دوستی و همکاری بین نیروهای پروژه ای بر بستر نیاز به کاریابی نیز وجود دارد، مثلا فردی که بیکار میشود، سندیکا وجود ندارد که مراجعه کند و کاریابی بشود، و بنابراین همین باعث شده که همه کارگران و حتی مهندسان، به هم نیاز داشته باشند و با هم ارتباط همیشگی داشته باشند و در مواقع بیکاری به هم کمک میکنند و همین هم موجب اتحاد و همدلی است و البته قبل از هر تصمیمی در میان کارگران همفکری و هم اندیشی وجود دارد و با هم گفتگو و مشورت میکنند و به اجماع می‌رسند و بعد تصمیم را از طریق گروه‌های مجازی به اطلاع همه می‌رسانند و روی موضوع کار می شود و دوم اینکه فضای مجازی به اندازه زیادی موجب شده که همدیگر را پیدا کنیم و هم زبان بشویم.
س: با اعتصاب‌شکن‌ها چگونه برخورد میشود؟ نقدهایی هست که چرا با الفاظ رکیک با اعتصاب شکن برخورد میشود؟
ج: بعد از اطلاع از رفتار خلاف اتحاد از سوی افراد خاطی و اعتصاب‌شکن، ابتدا با فرد صحبت شده و تذکر داده میشود، حتی رفیقانه قول هایی داده میشود و یا حتی تهدید میشود، اما وقتی که اعتصاب شکن با زبان دوستانه و تهدید با اعتصاب همراه نمیشود، چه راهی باقی می ماند؟
هر کسی راه عملی دیگری دارد پیشنهاد کند صد البته پذیرفته میشود، در واقع اعتصاب شکن بعد از تذکر و عدم درک و همدلی، در صف دشمنان به حساب می‌آید و در تمام دنیا همینجوری و حتی بدتر رفتار میشود، مگر کارفرماها با زبان خشونت و اخراج و سرکوب و بلک لیست با کارگر اعتصابی رفتار نمی کنند؟
س: چرا شما کارگران پروژه‌ای مثل سایر کارگران در محل کارگاه و شرکت اعتصاب نمی‌کنید و کارگاه را ترک میکنید و به شهرها وخانه های خودتان میروید ؟
ج: اگر اعتصاب برای تاخیر در پرداخت حقوق باشد، حتما اعتصاب و به سرکار نرفتن در محل کارگاه صورت میگیرد و نیازی به ترک کارگاه نیست، ولی در اعتصاب با اهداف بزرگتر مثل افزایش حقوق و افزایش مرخصی و …با دست کشیدن از کار و نشستن یک روز و چند ساعت حل نمیشود.
س: ممکن است توضیح بیشتری بدهید؟
ج: دلایل این تصمیم زیاد است، مثلا اگر اعتصاب طولانی شود و شرکت زیر بارخواسته‌ها نرود، غذا و خوابگاه و آب و برق و کولر در اختیار کارگری که کار نمیکند و در اعتصاب به سر میبرد قرار نمی دهد و شرکت ژنراتور و برق را قطع میکند. در آن گرما کار اعتصاب به بن بست کشیده می شود.
دلیل دیگر اینکه شرایط سایت ها طوری است که امکان خطر خرابکاری و انفجار و درگیری با عوامل کارفرما وجود دارد و به اهداف اعتصاب ضربه می زند.
س : آیا از سوی کارفرماها و نهادهای امنیتی با اعتصاب واعتصابیون مقابله هم میشود ؟
ج: بله به شیوه های مختلف زنگ می‌زنند به کارگران و تهدید میکنند و حقوقهای معوقه را که حدود ۲ تا ۳ ماه میشود به گروگان گرفتند، که اگر سرکار نیایید از حقوق ها هم خبری نیست، یا هکر استخدام کردند و پیج های کارگری را هک میکنند و یا حملات دست‌جمعی میکنند و بلاک میکنند و یک پیج را از دسترس خارج میکنند و در این میان حراست و نیروهای امنیتی با آنها همکاری میکنند و از این دست تحرکات و تهدیدات و تفرقه افکنی ها و مقابله، تا دلتان بخواهد هست، البته کارگران هم راه های مقابله خودشان را دارند.
س: چه اندازه امکان تحقق خواسته هایتان وجود دارد، چه افقی را پیش بینی میکنید؟ آیا اعتصاب ها گسترده تر میشود؟
ج: ما امید داریم، انسان به امید زنده است.
در سالهای گذشته که توانستیم به خیلی از مطالباتمان برسیم، مثلا قبلا مرخصی ها خیلی کم بود، بعضی شرکتها همان دو روز و نیم اداره کار را می‌دادند و برخی شرکتها چهار روز و یا ۵ تا شش روز مرخصی می‌دادند ولی الان تقریبا همه شرکتها پذیرفتند که ده روز مرخصی بدهند.
در هیچ مبارزه ای شکست نیست، حتی شکست ها هم نوعی تجربه اندوزی برای مبارزات بعدی است.
بر اساس تجربه سالهای اخیر نتیجه اعتصابات امسال جا انداختن و طرح مطالبه ۱۴-۱۴ و برچیدن پیمانکاران است و برخی شرکتها که توان مالی بیشتری دارند و یا زمان زیادی برای راه اندازی پروژه ندارند وارد مذاکره میشوند و بخشی و یا تمام مطالبات را می‌پذیرند و طلسم شکسته میشود، مثلا قرارداد ۳ ماهه و یا حتی یک ماهه به شکل ۱۴- ۱۴ می بندند و یا همان ۱۰ روز مرخصی و ۴ روز راه هم به عنوان اضافه کاری و دو برابر دستمزدمی‌دهند و به اشکال دیگر به خواست کارگران تن می دهند و بقیه پیمانکاران هم با فریبکاری می‌پذیرند و بعد، خلف وعده میکنند و مبارزه تا سال بعد با همین عنوان ادامه پیدا خواهد کرد، یعنی ممکن است دو سال کمپین ۱۴-۱۴ ادامه یابد و اما در مورد این که آیا کمپین گسترش پیدا میکند، این بستگی به توافقات و یا تسلیم پیمانکاران دارد، اخباری هست که برخی پیمانکاران تسلیم شده و برخی مطالبات را پذیرفته اند.
اضافه کنم که مبارزه ما هم شبیه مبارزه زنان با حجاب اجباری یا مبارزه مردم برای آزادی ماهواره است. حکومت لغو حجاب اجباری را در برخی جاها می‌پذیرد ولی رسمیت قانونی نمی‌دهد، کارفرما هم مطالبات را می پذیرد ولی رسمیت نمی‌دهد، یعنی چاره ای ندارند و باید بپذیرند.
س: در پایان اگر نکته و توصیه ای دارید می توانید با کارگران وهم سرنوشتان خود در میان بگذارید.
ج: انتظارمان این است که بقیه کارگران هم برای گرفتن حق خود و خواسته‌هایشان متحد شوند و حقوق پایمال شده خودشان را پس بگیرند.
این به نفع ما هم هست و موجب میشود فشار از روی ما برداشته شود.
تجربه اعتصابات ما کارگران پروژه ای نشان داده که اگر متحد و با هم باشیم دست پیدا کردن به خواسته ها و اهداف امکان پذیر است.
با تشکر از شما و آرزوی موفقیت برای کمپین ۱۴ – ۱۴
