به گزارش خبرگزاری‌ها، دولت در نامه‌ای خطاب به مجلس شورای اسلامی که امضای رئیس جمهوری را پای خود دارد، ۱۶ لایحه دولت دوازدهم از جمله “لایحه همسان‌سازی حقوق بازنشستگان” را پس گرفته است. در بیست و چهارم بهمن‌ماه، حسینعلی حاجی دلیگانی (عضو هیات رییسه مجلس شورای اسلامی) گفت: “دولت نتوانست روی این لایحه بایستد اما انتظار می‌رود که جایگزینی را برای آن ارائه کند”. بنا به گفته یکی از نمایندگان مجلسْ، دولت سیزدهم لایحه جدیدی را به این منظور ارائه کرده است اما به دلیل مشغله‌های رسیدگی به لایحه بودجه سال ۱۴۰۱ هنوز جزییات این لایحه را بررسی نکرده است. این نماینده مجلس میگوید که نمایندگان مجلس در این راستا با “تمام وجود تلاش” میکنند تا همسان‌سازی حقوق تمامی بازنشستگان بر اساس قانون اجرایی شود. اما بازنشستگان تأمین اجتماعی معنی این “تلاش” را خیلی خوب میدانند. آنها میدانند که لایحه همسان‌سازی حقوق بازنشستگان به همان سرنوشتی دچار خواهد شد که لایحه همسان‌سازی و لایحه رتبه‌بندی فرهنگیان دچار شده است.
اما در این میان “نگرانی” حسن صادقی (رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری) جالب توجه است! او نگران آنست که این مسئله باعث ایجادِ “تعارض منافع” میانِ “فرادستان” و “اصلی‌ترین و بزرگ‌ترین” پشتوانه‌های اجتماعی نظام که کارگران شاغل و بازنشسته هستند بشود! او میگوید: “ما نگرانیم که این تعارض منافع که تا امروز همیشه حاکم بوده، موجب شود کارگران با ساختار تصمیم‌سازی کشور، بیگانه شوند”. واقعیت آنست که نگرانی و یا به عبارت بهتر ترس و وحشت صادقی از آنست که همین تعارض منافع و یا بعبارتی بهتر این تضاد طبقاتیْ باعث هر چه بیشتر آگاه شدن کارگران و بازنشستگان از منافع طبقاتی خود گردیده و این آگاهی، خود عاملی در جهت هرچه بیشتر متحد کردن صفوف مبارزاتی آنان بر علیه “ساختار” حکومتی شود. او بیشتر از هر چیز دیگر نگران فرا رسیدن زمان اعتصابات و تجمعات سراسری؛ زمان ایجاد تشکلات واقعی کارگران؛ زمان ایجاد مجامع عمومی در هر کارخانه و هر مرکز تولیدی است. ترس و وحشت صادقی از زمان گِل گرفتن دفاتر تشکلات دست‌ساز حکومتی نظیر خانه کارگر و شوراهای اسلامی است؛ کاری که بر سر شورای اسلامی هفت تپه آمد!
واقعیت آنست که بازنشستگان و کارگران شاغل خیلی وقت است که راه خود را از راه نهادهای دست‌ساز حکومتی و “فعالین کارگری” ای نظیر صادقی جدا کرده اند. آنها نه فریب مصاحبه‌ها و سخنرانی‌های توخالی کسانی مثل صادقی را خواهند خورد و نه منتظر تصویب لایحه‌های بدون ضمانت اجرایی دولت و مجلس خواهند ماند. آتش خشم این انسانهای شریف و زحمتکش هر روز شعله‌ورتر میشود! آنها فریاد حق‌خواهی خود را در کف خیابان ادامه خواهند داد! آنها هر یکشنبه فریاد خواهند زد: “نه مجلس نه دولت نیستند بفکر ملت”، “فقط کف خیابون بدست میاد حقمون”
هیئت تحریریه رسانه‌های اتحادیه آزاد کارگران ایران
