در سیستم اقتصادی که کارگران ماه‌ها و در مواردی بیش از یکسال حقوق معوقه دارند و وقتی برای احقاق حقوق دست به اعتصاب و اعتراض میزند از کار اخراج و یا به زندان محکوم میشوند؛ در سیستم اقصادی که تشکیل هرگونه تشکل مستقل کارگری ممنوع است؛ در سیستم اقتصادی که کارگران مجبور به کار کردن به دستمزدی بسیار پایین‌تر از دستمزد تعیین شده در قانون کار میشوند؛ در سیستم اقتصادی که بنا بگفته ابراهیم رزاقی، یک کارشناس اقتصادی، ۶۰ میلیون نفر ایرانی زیر خط فقر زندگی می‌کنند و اقتصاد توسط دلالان و واسطه گران اداره می‌شود؛ در چنین سیستم اقتصادی تعجب نکنید وقتی مدیر کارواش شرق تهران با گستاخی تمام علنا اعلام میکند که به کارگرانش حقوق نمیدهد و درآمد این کارگران انعامی است که مشتریان به این کارگران میدهند و از مشتریان میخواهد که نسبت به “این قشر زحمتکش کمی مهربان‌تر و سخاوتمندتر باشیم”.
ولی به سر دمداران این سیستم باید گفت که اوضاع و احوال همینطور نخواهد ماند! و بقول همین کارشناس اقتصادی، “این پیش‌نگری را باید داشته باشیم افرادی که درمانده و فقیر شده‌اند در وقایعی که روزانه رخ می‌دهد به افراد سازمان یافته بپیوندند. اعتراض این مردم به نان است، به این است که بعد از گوشت حتی دسترسی به شیر هم ندارند. چه کسی می‌تواند جلوی این اتفاقات را بگیرد؟ ما در گذشته هم این اتفاقات را در کشور دیده‌ایم “.
آنروز که کارگران با اعتصابات و تجمعات سراسری خود به مصاف این سیستم ظالمانه بروند دیگر کارگران کارواش شرق تهران احتیاجی به مهربانی و سخاوتمندی مشتریان کارواش بجای دستمزد خود از مدیر کارواش ندارند. آنها برای احقاق حقوق خود به دریای خروشان هم سرنوشتان خود میپیوندند و با سرافرازی آواز سر میدهند “تا حق خود نگیریم از پا نمی نشینیم”!
🔸گروه ادمین رسانه‌ای اتحادیه آزاد کارگران ایران
