✍️مرتضی شریفی
وزیر کار، احمد میدری، در “همایش بلندای همت” گفت: خوشبختانه کمیته امداد در بسیاری از شهرها الگوی بسیار عالی برای ایجاد مشاغل خرد ایجاد کرده است. او هم چنین گفت که ما با کمیته امداد در ۱۰ سال آینده همراه با سایر نهادها مانند بنیاد برکت و بنیاد علوی، “شهرهایی که فقر زیادی دارند را شناسایی کرده‌ایم” و انشاءالله سال آینده در آنها الگویی از وفاق برای “ایجاد اشتغال و رفع فقر ایجاد می‌کنیم”.
این سخنان میدری، در حقیقت در ادامه سخنان تا کنونی او در باره دستمزد توافقی، دستمزد منطقه ای و دستمزد برحسب صنوف میباشد که بارها از طرف او و طرفدارانش در سخنرانی ها و منجمله در جلسات “تعیین الگوی حداقل حقوق و دستمزد” مطرح شده است که همگی آنها در امتداد همان طرح ها و راهبردهای پیشنهادی برای”اشتغال آفرینی” و “فایق آمدن به مسئله بیکاری” در هنگام ارایه برنامه او به مجلس جهت گرفتن رای اعتماد در مجلس میباشد؛
طرح ها و راهبردهایی نظیر “توسعه کسب و کارهای خرد و خانگی”، “کار از منزل برای بنگاه‌های بزرگ و زنجیره‌ای و مشاغل نوین” و “تهیه مقررات و ساز و کار اجرایی برنامه اشتغال بانوان با رعایت نقش زن در خانواده”. و همه این ها به منظور اجرا کردن یک برنامه شوم و ضد کارگری و برای تحمیل فقر و فلاکت هر چه بیشتر به کارگران و تا آنجاییکه به مسئله دستمزد مربوط است از بین بردن قانون دستمزد حداقل سراسری و ایجاد تفرقه و نفاق در میان لایه های مختلف طبقه کارگر میباشد.
اجازه دهید در اینجا نگاهی به سابقه این طرح ها که در ابتدا در شکل دستمزد توافقی مطرح شد داشته باشیم. در سال ۱۴۰۰ ، ۳۸ نماینده مجلس طرحی را ارائه دادند که با افزودن یک تبصره به ماده ۴۱ قانون کار (ماده تعیین حداقل دستمزد کارگری) و در صورت تصویب، دستمزد کارگران در روستاها به صورت توافقی تعیین بشود. گفته شده مبتکر و طراح اصلی این طرح،موسسه خیریه نذر امام حسین اصفهان بوده است که توانسته بود این تعداد نماینده مجلس را مجاب کند تا طرح را به مجلس بیاورند.
موسسین این خیریه و خیریه های دیگری همچون خیریه رسول اکرم، جواد الائمه، باقرالعلوم و دهها خیریه وابسته دیگر که دفاتر همگی آنها در شهر اصفهان و شهر مبارکه بوده و از سال نود و چهار به طور جدی و هماهنگ به دنبال اجرایی شدن مزد منطقه ای و توافقی هستند عضو اتاق بازرگانی، مدیران ارشد فولاد مبارکه اصفهان، اعضای هیات مدیره شرکت توکا نسوز اصفهان، نایب رییس هیات مدیره معدن چادرملو، عضو هیات مدیره فولاد سنگان خراسان و حتی عضو هیات رئیسه بورس کالا، موسسین این سازمان های به اصطلاح خیریه بوده و علاوه بر این، خود آنها صاحبان شرکت‌ها و کارخانجاتی از قبیل تولید مواد پلیمری، نساجی، تولید بتن و شرکت‌های بازرگانی متعددی هستند.
دراین جا باید به این نکته نیز اشاره کنیم که یکی از راه های اجرایی کردن اهداف استثمارگرانه موسسین این خیریه ها و در راس آنها “خیریه نذر اشتغال امام حسین” از طریق کمیته امداد میباشد که به خاطر کمک های هنگفت این موسسه به کمیته امداد، این کمیته نیز اهداف این موسسه را به یاران خود در مجلس و دولت دیکته میکند. به گزارش خبر مندرج در وبسایت خبرگزاری جمهوری اسلامی-اصفهان به تاریخ بیستم تیر ۱۴۰۲، “خیران اصفهانی ۳۹ میلیارد تومان به کمیته امداد امام (ره) کمک کردند”.
گزارش برگزاری جلسه هم اندیشی با مسئولین موسسه خیریه نذر اشتغال امام حسین در تاریخ ۲۴/۱۱/ ۱۴۰۱ نمونه دیگری از همدستی این موسسه با کمیته امداد میباشد. بنا بر این گزارش، “خیریه نذر اشتغال امام حسین” با نمایندگانی از طرف وزارت تعاون، کارورفاه اجتماعی، کمیته امداد، حوزه علمیه خواهران، سپاه صاحب الزمان(عج) استان و دیگران تشکیل جلسه دادند و “در خصوص مباحثی همچون اهمیت کارگاههای کوچک و متوسط در ایجاد اشتغال، خروج از بحران اشتغال در کشور و رفع معضل بیکاری با توجه به بازنگری قوانین، مرتفع شدن مشکلات مرتبط با پایین بودن دستمزدها برای کارگاههای کوچک با ارائه یک طرح پیشنهادی به بحث و تبادل نظر کردند
همین قدر اطلاعات کافی است تا متوجه شویم که چه کسانی و چه ارگان هایی در پشت طرح های ضد کارگری نظیر دستمزد توافقی، دستمزد منطقه ای و دستمزد برحسب صنوف هستند. بی جهت نیست که در روزهای پایانی سال ۱۴۰۳ و در زمانی که میلیون ها کارگر در سراسر مملکت منتظر تعیین تکلیف بر سر حداقل دستمزد سراسری هستند جناب وزیر کار با لاقیدی تمام اعلام میکند که “ما به دنبال مزد صنفی هستیم”.
در حقیقت این کمیته امداد و سرمایه داران بزرگی درپشت موسسات خیریه ای مانند خیریه نذر امام حسین اصفهان هستند که هر زمانی فرصت را مقتضی بدانند در پی دیکته کردن طرح هایی نظیر مزد توافقی، مزد منطقه ای و حال مزد صنفی به مجلس و دولت، و تمام تلاش خود را انجام میدهند تا از اجرایی شدن مزد سراسری اجتناب کنند.
البته نا گفته نماند که نمایندگان مجلس و دولتها به رغم هر اختلاف جناحی که با همدیگر دارند در این سرکوب مزدی و هر ترفندی که در نهایت باعث تفرقه در میان کارگران شود و ایده دستمزد سراسری را از بین ببرند با یکدیگر هم نظر هستند. تصویب برنامه میدری در مجلس که بندهایی از آن در بالاتر اشاره شد، نمونه بارز از این همدستی دولت و مجلس در تحمیل این ایده ها و طرح های جنایتکارانه بر میلیون ها کارگر و دیگر اقشار زحمتکش میباشد.
در پایان باید گفت که ما کارگران هرچه بیشتر از قبل به این درک طبقاتی رسیده ایم، مهمتراز صنف و منطقه، آنچه که میلیون ها کارگر و دیگر اقشار مزد بگیر جامعه را بهم پیوند میدهد آنست که همه ما بجز فروش نیروی کارمان راه دیگری برای امرار معاش نداشته و همگی ما یک دشمن مشترک داریم و آن سیستم جنایتکارانه سرمایه داری حاکم بر کشور است که زندگی و معیشت ما را به ورطه نابودی کشانده است. تنها با اتکا به نیروی جمعی خود و همگامی و همبستگی با دیگر جنبش های اجتماعی و با اعتصابات در محل کار و تظاهرات خیابانی است که میتوانیم به جدال با این سیستم چپاولگر برویم و کارفرمایان و دولت حامی آنها را وادار به عقب نشینی نماییم.
