۹ فروردین, ۱۴۰۳

تجمعات اعتراضیِ بازنشستگان تامین اجتماعی و مخمصهِ حاکمان!

تجمعات اعتراضیِ بازنشستگان تامین اجتماعی و مخمصهِ حاکمان!

تجمعات روزانه بازنشستگان تامین اجتماعی همچنان با قدرت ادامه دارد. علاوه بر این، بازنشستگان مخابرات با برپایی تجمعات اعتراضی در روز دوازدهم تیرماه و در نزدیک به بیست شهر، از جمله در کرمانشاه، قزوین، اراک، رشت، تبریز، انرژی تازه ای به صفوف مبارزاتی بازنشستگان آورده اند. در چنین اوضاع و احوالی است که دست‌اندرکاران حکومتی از این همه مبارزه‌جویی و پیگیری به وحشت افتاده و در عین حال هر یک به سهم خود سعی میکنند تا از جوابگویی به مطالبات بازنشستگان طفره رفته و مسئولیت آنرا به بعهده دیگر دست‌اندرکاران بیندازند.  

دورِ جدید تجمعات بازنشستگان از موقعی شروع شد که معلوم گردید دولت قصد افزایش حقوق بازنشستگان غیرحداقل‌بگیر و به‌میزان تعیین شده از طرف شورای عالی کار که همان ۳۸ درصد است را ندارد. در ابتدا مجلسیان به تکاپو افتادند تا مسئولیت این کار را بعهده دولت و شخص رییسی بیندازند. قالیباف به رییس جمهور “نامه زده” و خواستار “اصلاح مصوبه” شد. ولی دولت در روز بعد به مجلس جواب داد که “هیات تطبیق قوانین”، هیاتی که مامور رسیدگی به سرپیچی دولت از قانون شده است، “جایگاه قانونی” برای نقض مصوبات هیات دولت را ندارد. اگرچه مجلسیان دولت را تهدید کرده اند که دولت باید تا روز ۲۳ تیر ماه به نامه مجلس جواب بدهد ولی دولت تا کنون هیچ عکس‌العملی نشان نداده است. در عوض علی بهادری جهرمی (‌سخنگوی دولت) در نشست خبری هفتگی خود اعلام کرد که دولت در “حرکت جهادی” ۸۸ هزار میلیارد تومان بدهی تامین اجتماعی را “تسویه کرد” و امسال هم در بودجه، تسویه ۹۰ هزار میلیارد تومان پیش‌بینی شده است. دولت فکر میکند با این کار خود میتواند مسئله افزایش حقوق ۳۸ درصدی را ماستمالی کند. در همین جا باید به جناب بهادری جهرمی! اعلام کنیم که اولا بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی بیشتر از ۴۵۰ هزار میلیارد تومان است نه ۸۸ هزار میلیارد تومان. ثانیا و بعد از اینکه چهار ماه از سال میگذارد شما تازه بفکر “پیشبینی” تسویه ۹۰ هزار میلیارد تومان افتاده اید. حقه بازی بس است! 

در این میان مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی از فرصت استفاده کرده و با دودوزه بازی وانمود میکند که در قبال این همه تعدی به حقوق بازنشستگان هیچ مسئولیتی متوجه او نیست. آقای میرهاشم موسوی از یک طرف میگوید سازمان تامین اجتماعی “بر اساس قانون” تصمیم دولت را “اجرا” کرده و از طرف دیگر میگوید “اعتقاد ما” افزایش براساس “مصوبه شورای عالی کار” است. باید از جناب موسوی بعنوان مدیر عامل سازمان پرسید باوجودیکه که سازمان تامین اجتماعی سازمان مستقلی است چرا باید دولت درباره تعیین کردنِ درصدِ افزایش حقوق بازنشستگان تصمیم بگیرد؟! پس چرا در مقابل اعمال غیرقانونی دولت تا حالا مهر سکوت بر لب زده و هیچ اعتراضی نکرده اید؟ 

در اینجا جا دارد اشاره ای هم به شاخ و شانه کشیدن های آقای حسن صادقی، رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری داشته باشیم. این “فعال کارگری” به بهانه روز تاسیس سازمان تامین اجتماعی، ۲۵ تیر، به “دکتررییسی، رییس جمهور محترم جمهوری اسلامی” نامه نوشته و از او در خواست موافقت برای برگزاری یک تجمع صنفی در تهران را دارد. یادمان نرود که این همان “دکتر رییسی” است که بازنشستگان بارها با شعار هایی نظیر “دولت شش کلاسه، همین روزا خلاسه” او را به سُخره گرفته اند. صادقی در نامه دیگری و هم چنین در یک سخنرانی به رییس مجلس هشدار داده است که اگر او تا تاریخ ۲۳ تیر ماه از خواست بازنشستگان حمایت نکند در روز ۲۵ تیر، “روز ملی تامین اجتماعی اعتراض خواهیم کرد”.  حسن صادقی و دیگر “فعالین کارگری” مثل همیشه با ژست طرفداری از کارگران و بازنشستگان سعی در به انحراف کشاندن مبارزات کارگری دارند. آنها با خواهش و التماس از دست اندر کاران حکومتی و هم چنین با متوسل شدن به قانونی که نه مجلس و نه دولت خود را موظف به اجرا آن میدانند سعی میکنند که محبوبیتی در میان کارگران بدست آورده و با وعده و وعید های کاذب خشم بازنشستگان را فرو کش نمایند. در مواردی که طرفند های دیگر موثر واقع نمیشود سعی در سوار شدن بر موج مبارزاتی بازنشستگان و متوسل به “تهدید” دولت و مجلس به فراخوان تظاهرات و تجمعات میشوند. اما بازنشستگان سالهاست که راه خود را پیدا کرده و با تجمعات هرروزه خود نشان داده اند که نه امیدی به دولت و مجلس و نه امیدی به این “فعالین کارگری” دارند.

در خاتمه، یادآوری این نکته نیز بسیار قابل اهمیت است که تقابل بازنشستگان و حاکمان در جامعه‌ای صورت میگیرد که اعتراضات و اعتصابات هر چه بیشتر گسترده و اقشار و گروه‌های اجتماعیِ هرچه بیشتری را در برمیگیرد. بازنشستگان از این فضای اعتراضی جامعه نیرو میگیرند و به نوبه خود انرژی تازه‌ای به جامعه میدهند.

براستی که این روز ها غریو با صلابت “زیر بار ستم نمیکنیم زندگی” سر لوحه همهِ مبارزات مزدبگیران و دیگر اقشار محروم جامعه شده است. جامعه ای بپا خواسته که عزم خود را جزم نموده تا کُلِّ این سیستم اقتصادی-سیاسیِ دزد و چپاولگر را به چالش بکشد و جامعه ای بر پایهِ آزادی و مساوات انسانها بنا نماید.

🔸هیئت تحریریه رسانه‌های اتحادیه آزاد کارگران ایران

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

ویدیو شاخص

دسته ها