مارش شورش در خیابان پای می‌کوبد، و کله های پرنخوت را می‌روبد. ما، وزش دومین طوفان‌ایم… که جهان را همچون ابری غران خواهیم شست. شعر : مایاکوفسکی برگردان : سعید سلطانپور

ای تو پیشاهنگ رفتن در شب سرد زمانه در ارس چون گل نشانده گرمی خونت نشانه ببین صمد که راه تو شد ره هر رودخانه کلام تو، کتاب تو، می‌رود خانه به خانه…  

 

با صدای فرهاد‌ مهراد

هنر گرافیتی چهره‌ی «صمد بهرنگی» /ایران همه‌اش که نباید ترسید راه که بیفتیم ترس‌مان می‌ریزد…  

این شعر در سال ۱۹۳۹ سروده شده و از آن به نام وصیت‌نامه‌ی برشت نام می‌برند

رهایم کن تا پرواز کنم بگذار بکوچم به جاده‌های بی‌برگشت! بگذار بنوشم توقف، رسالتِ پرندگان نیست اگر بمانم نخواهم خندید اگر نروم بهار -با غنچه‌ی قدم‌هایش- نمی‌آید یک روز سرتاسر سرزمینم را بال می‌گشایم و ترانه‌های گمنامم وردِ زبان‌ها می‌شوند «احمد کایا» عکس از جواد شیدا  

من به باغ گل‌سرخ همره قافله‌ی رنگ و نگار به سفر رفتم از خاك به گل… رقصِ رنگینِ شکفتن را درچشمه‌ی نور مژده دادم به بهار. من به باغ گل سرخ زیر آن ساقه‌ی تر عطر را زمز‌مه کردم تا صبح. من به باغ گل سرخ در تمام شب سرد روشنایی راخواندم با آب و […]