۲۳ آذر, ۱۴۰۳

چشم‌انداز پیشاروی جدال فرهنگیان با حاکمیت

رادا مردانی

🔴 پاسخ به پرسش‌های اتحادیه آزاد کارگران ایران

♦️رادا مردانی پاسخ می‌دهد

🔹 تجمعات پرشکوه فرهنگیان در بیش از صد شهر در روز دوم دی ماه امسال و در ادامه دیگر تجمعات در طی سه ماه گذشته براستی روزهای پرشکوهی در تاریخ مبارزات فرهنگیان با حاکمیت را رقم زده است. تحقق رتبه ‌بندی کامل، همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و شاغلین، آموزش رایگان و همگانی و آزادی معلمان زندانی از اصلی ترین مطالبات فرهنگیان در این تجمعات بوده است. علاوه بر شعارهای “معلم زندانی آزاد باید گردد” و “زندانی سیاسی آزاد بایدگردد”، حضور زنان و بخصوص سخنرانیهای پرشور آنها  بسیار چشمگیر و انرژی تازه ای به این تجمعات داده است. اما تا آنجاییکه به مجلس و دولت برمیگردد علیرغم چاپلوسی ها و حمایت های ظاهری نمایندگان مجلس از مطالبات فرهنگیان در عمل با سرهم بندی کردن لایحه رتبه بندی و تصویب ناقص آن و با اعلام دولت که همین رتبه بندی ناقص را نیز اجرا نمیکند در عمل معلوم شد که نه مجلس و نه دولت هیچکدام به فکر حل مشکلات معلمان شاغل و باز نشسته و دانش آموزان نیستند. رسانه های حکومتی و جیره خواری نظیرِ مشرق نیوز و کیهان و جوانه نیز تمام تلاش خود را جهت سمپاشی بر علیه مطالبات فرهنگیان، فعالین و تشکلات آنها بکار بردند تا خواسته های فرهنگیان را “زیاده خواهی” و حمایت آنها از دانش آموزان را “گروگان گرفتن دانش آموزان” جلوه دهند. بالاخره کیهان که از عظمت این تجمعات به خشم آمده بود نوشت: “به جای تجمع بی در و پیکر خیابانی، رفتار مدنی داشته باشید”.
سر انجام جدال فرهنگیان با قانونگذاران و دولتی‌ها به کجا خواهد رسید؟ آیا فرهنگیان قادر خواهند شد به تنهایی حاکمیت را وادار به عقب نشینی نمایند؟ اتحادیه آزاد کارگران ایران با سوالاتی نظیر سوالات فوق به سراغ رادا مردانی رفته که نظر شما خوانندگان عزیز را به این مصاحبه جلب میکنیم.

سوال اول: اجازه دهید با مسئله دستگیری و حکم زندان برای فعالین فرهنگیان شروع کنیم. دستگیری آقای رسول بداغی در روز ۲۲ آذر موجی از خشم و نفرت در میان مردم و بخصوص در میان فرهنگیان را بوجود آورد تا آنکه بالاخره او در روز سی ام آذر آزاد شد. ولی هنوز معلمان زیادی در زندان هستند. بنظر شما این ترفند حاکمیت برای به عقب راندن مبارزات فرهنگیان چقدر موثر بوده و خواهد بود؟ برای رهایی این عزیزان چه باید کرد؟

رادا مردانی: همانطور که شاهد هستیم پس از بیست سال مبارزه منسجم صنفی برای تحقق مطالبات فرهنگیان در قالب تشکل های مستقل اکنون به سطحی از مطالبه گری رسیده ایم که غالب فرهنگیان حتی عزیزانی که در تشکل ها عضویت ندارند به همان اندازه که اعضا نسبت به تحقق مطالبات صنفی حساسیت داشته، حساسیت نشان دادند و در این تجمعات شاهد بودیم که به ندای شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان پاسخی درخور و شایسته داده شد و با دستگیری آقای رسول بداقی ، آزادی ایشان و سایر معلمان دربند در صدر مطالبات فرهنگیان قرار گرفت و منجر به آزادی رسول عزیز گردید، و این می تواند فصلی جدید در توازن قوا به سمت مردم و منشأ تحولی بزرگ در مسیر مطالبه گری تمامی فرهنگیان و پیوستن سایر اقشار جامعه بخصوص کارگران، دانشجویان و دانش آموزان در مطالبه معیشت و منزلت که وجه مشترک مطالبات عمومی جامعه است، باشد.
در رابطه با قسمت دوم سوال و راه های عملی برای آزادی معلمان زندانی باید بگویم که خود آزادی رسول بداقی راه را به ما نشان داد.
سراسری شدن خواست آزادی رسول بداغی به همه نشان داد که مطالبه آزادی همکاران ما همانقدر برایمان اهمیت دارد که مطالبه تحقق رتبه ‌بندی کامل، همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و شاغلین، یا آموزش رایگان و همگانی. و اینکه ما به هیچ وجه از خواست آزادی همکارانمان کوتاه نخواهیم آمد. علاوه بر آن و به نظر من، ما باید با کمپین های مختلف همه مردم را از ظلم و ستمی که بر فرهنگیانی که جرمشان صرفا مطالبه حقوق مسلمشان است آگاه سازیم.

سوال دوم: همانطوریکه در مقدمه این مصاحبه به آن اشاره شد حضور زنان در دوره جدید تجمعات فرهنگیان بسیار چشمگیر بوده است. لطفا راجع به نقش زنان در پیشبرد مطالبات فرهنگیان توضیح دهید.

رادا مردانی: به نظر من در هر جامعه به هر میزان که زنان در عرصه اجتماعی و به ویژه مطالبه گری حضور داشته باشند به همان میزان پیشبرد اهداف را شاهد خواهیم بود و در این برهه با نقش آفرینی عظیم زنان فرهنگی در تمامی شهرهای بزرگ و کوچک می‌توانیم به پیشبرد مطالبات نگاهی امید‌بخش داشته باشیم. زنان جسور و شجاعی که در موارد بسیاری در صف مقدم تجمعات قرار می گیرند و با سخنرانی های پرشور خود انرژی تازه ای را با خود به ارمغان می آورند. جا دارد به این نکته نیز اشاره کنم که از نظر کمی نیز تعداد زیادی از همکاران ما زن هستند و با ورود هر چه بیشتر آنها به صحنه مبارزه، صفوف ما نیز گسترده تر خواهد شد. لازم به ذکر است که در حاکمیت های ایدئولوژیک و دینی که غالباً زنان و دختران را به اشکال مختلف محدود کرده و راه را بر رشد آن ها می بندند این سطح از مطالبه گری دختران و زنان فرهنگی شکل تازه ای به برابری طلبی و مطالبه آشکار حقوق زنان در این برهه از تاریخ به وجود آورده است.

سوال سوم: اگر ممکن است جدال فرهنگیان برای تحقق حقوق دانش‌آموزان و بهبود معیشت و منزلت معلمان شاغل و بازنشسته را در بستر اوضاع سیاسی-اقتصادی و اجتماعی ایران برایمان توضیح دهید.

رادا مردانی: ناگفته پیداست که حقوق معلمان در راستای حقوق دانش آموزان و آینده سازان این سرزمین قرار می گیرد و هیچگاه نمی‌توان این دو را به سادگی از هم تفکیک نمود، مادامی که معلم به حقوق خود می اندیشد آنچه که در ذهن وی نقش می بندند نقش دانش آموز در زیستگاه شغلی یک معلم است و هرگز نمی توان معلم را بدون دانش آموز تصور کرد. بنابراین بدون تردید تحقق مطالبات فرهنگیان در گرو تحقق یک فضای سالم آموزشی است که مطالبات دانش آموزان از صفر تا صد در آن نهفته است. و نیز در فضای کنونی جامعه که بازنشستگان آئینه تمام نمای فرهنگیان امروز هستند قطعاً نمی‌توان پیوستگی بین مطالبات این دو قشر را نادیده گرفت؛ به هر میزان که خواسته فرهنگیان تحقق مطالبات شاغلین است به همان میزان مطالبات بازنشستگان برای شاغلین دارای ارزش و اعتبار است.
جا دارد به این نکته نیز اشاره کنم که همانطور که در پاسخ به سوال اول شما اشاره کردم ما فرهنگیان پس از بیست سال مبارزه منسجم صنفی برای تحقق مطالبات خود به آن درجه از انسجام و  سازماندهی رسیده ایم که بتوانیم در یک روز معین هزاران نفر از همکاران خود را در بیش از صد شهر به میدان بیاوریم و این خود الگویی برای سایر مزدبگیران و اقشار محروم جامعه شده است. درعین حال باید توجه داشته باشیم که جدال فرهنگیان با حکومت همچون طوفانی در آسمان بی ابر نیست. روزی نیست که ما شاهد تجمعات و یا اعتصابات کارگری نباشیم. وقتی ما تظاهرات مردم خوزستان، اصفهان، چهار محال بختیاری، مبارزه زنان علیه حجاب اجباری و دیگر اشکال مقاومت و مبارزه مردم محروم و زحمتکش را نیز اضافه می کنیم به جرأت می توان گفت که این جدال فرهنگیان در بستر یک جامعه ای پر از جوش و خروش صورت می گیرد.
اما تا آنجائیکه به اوضاع و احوال اقتصادی و سیاسی بر می گردد حکومت در یک انسداد کامل سیاسی و اقتصادی قرارگرفته است. این را خود دست اندر کاران و کارشناسانِ دولتی بارها اذعان کرده اند. در این شرایط است که هر روز بیشتر به معیشت آحاد جامعه تعرض می شود و مسلما مطالبات بخش‌های مختلف اجتماعی بر روی هم انباشته شده است. ولی پاسخ دست اندر کاران حکومتی به این مسئله چیست؟ بی توجهی به خواستهای جامعه و تشدید فضای سرکوب علیه فعالین مطالبه‌گر.
به قول شاعر تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

سوال چهارم: آیا فرهنگیان قادر خواهند شد به تنهایی حاکمیت را وادار به عقب نشینی کنند؟ پیروزی حتی نسبی مبارزات فرهنگیان به چه فاکتورهای گره خورده است؟

رادا مردانی: در پاسخ به این سوال باید گفت که در کشور ما بعلت ساختار اقتصاد سیاسی آن، هر مبارزه برای بهبود معیشت و زندگی با مانع حکومت مواجه می شود. مهم نیست که شما برای حقوق های معوقه مبارزه می کنید یا برای همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و شاغلین یا برای کمبود آب آشامیدنی، شما متهم به “اخلال در نظم عمومی” و محکوم به زندان میشوید !
از طرف دیگر همانطوریکه در جواب سوال قبلی شما گفتم حکومتی که در یک انسداد سیاسی و اقتصادی قرار دارد به سادگی حاضر به عقب نشینی نیست. بنابراین همه چیز به توازن قوای بین حکومت از یک طرف و فرهنگیان، کارگران و سایر مزدبگیران و سایر اقشار محروم جامعه گره خورده است. بعبارت دیگر،  می توانم بگویم که حتی اگر فرهنگیان به تنهایی قادر باشند حاکمیت را وادار به عقب نشینی نمایند بی نیاز از همراهی بازنشستگان، دانش آموزان، دانشجویان، کارگران، زنان و سایر اقشار جامعه نیستند و در همبستگی و همراهی سایر اقشار با پیشروی فعلی فرهنگیان در عرصه مطالبه گری می توانیم به پیروزی این مبارزات امیدوار باشیم.

 

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

ویدیو شاخص

دسته ها