۳۰ اسفند, ۱۴۰۳

یاوه گویی های عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در باره تقسیم جامعه به “اغنیا” و “فقرا”

یاوه گویی های عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در باره تقسیم جامعه به "اغنیا" و "فقرا"

✍ مرتضی شریفی

مصباحی مقدم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام میگوید: طبیعت جامعه بشری این است؛ عده‌ای‌ که توانایی و خلاقیت دارند و پیشرفت اقتصادی دارند، خوب بخورند و بپوشند و آنها را که این توان را  ندارند به کار بگیرند و از مازاد دارایی‌شون به آنها کمک کنند! او هم چنین میگوید در جامعه اسلامی فقر وجود دارد ولی بکمک اغنیا برطرف میشود!
ما در جواب  افکار پوسیده و ضد کارگری این جناب میگوییم این تنها شما نیستید که جامعه سرمایه داری ایران را به اغنیا و فقرا تقسیم میکنید که در آن اغنیا به خاطر “توانایی و خلاقیت” میتوانند “خوب بخورند و بپوشند” و فقرا که توانایی و خلاقیت و ظرفیت این کار را  ندارند باید چشم انتظار کمک از طرف اغنیا جامعه باشند.
این افکار ارتجاعی جناب مصباحی مقدم عینا در معرفی برنامه احمد میدری، کاندید وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی به مجلس چهاردم و وزیر کنونی منعکس است. وزیری که خودش را به نمایندگی از طرف وزارتش “مدعی العموم فقرا” معرفی میکند.
نویسنده این سطور در نوشته ای تحت عنوان ” میدری، وزیر کارِ  پزشکیان؛ “مدعی العموم فقرا” یا ادامه دهنده سیاستهای ضدکارگری وزرای پیشین”، این افکار ضد کارگری و این تقسیم بندی جامعه به اغنیا و فقرا را افشا نموده است. بی مناسبت نیست که ما سطوری از آن نوشته را در این جا بیاوریم:
“اینکه جناب وزیر کار، میلیونها کارگر با دستمزد چندین برابر زیر خط فقر را مترادف با فقرا و خودش را به نمایندگی از طرف این وزارتخانه مدعی العموم فقرا میداند نه یک لغزش زبانی بلکه کاملا آگاهانه و برای ترویج یک فرهنگ قرون وسطایی و برای بی ارزش کردن جایگاه کارگران بعنوان یک طبقه اصلی در نطام سرمایه‌داری است!
به این آخرین پارگراف برنامه میدری که با جملاتی از نهج البلاغه و ترجمه فارسی آن ختم میشود توجه کنید:
“خدا را در طبقه فرودین از مردم، آنان که راه چاره ندانند و از درویشان و نیازمندان و بینوایان و از بیمارى بر جاى ماندگانند، که در این طبقه مستمندى است خواهنده و مستحق عطایى است به روى خود نیاورنده……..”
باید به احمد میدری گفت جناب وزیر ۱۴۰۰ سال از دنیا عقب تشریف دارید! کلماتی نظیر “طبقه فرودین” و “درویشان و نیازمندان و بینوایان” را برای خودتان و “حکومت مستضعفین” و “حکومت عدل علی” خودتان نگه دارید! ایران کشوری است سرمایه‌داری با دو طبقه اصلی در جامعه و شما وزیر کار ضدکارگر این حکومت سرمایه‌داری هستید! چشم و گوشتان را خوب باز کنید تا بفهمید با چه کسانی طرف هستید! هنوز صدای پر صلابت پرستاران به عنوان بخشی از طبقه کارگر ایران که در خیابانها فریاد میزدند “پرستار نباشه، سیستم از هم میپاشه” در گوش‌ها طنین افکن است! کارگری که “میمیرد” ولی “ذلت نمیپذیرد”! کارگری که سالهاست فریاد میزند “تا حق خود نگیرم، از پا نمی نشینم!” درویش و نیازمند و بینوایی نیست که “مستحق عطایی” باشد بلکه عضو یکی از طبقات اصلی جامعه نظام سرمایه‌داری در ایران است که در اولین تغییر موازنه قوا به نفع کارگران پایه های حکومت شما را به لرزه در خواهد آورد”. پایان نقل قول
جواد جعفری، رئیس سابق حوزه علمیه استان زنجان و نماینده مجلس خبرگان رهبری یکی دیگر از بلند گوهای حکومتی است که از ترس خیزش دو باره مردمی وحشت زده میگوید، “مردم ما برای نان و معیشت انقلاب نکرده‌‎اند، بلکه اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی چیزی فراتر از خواسته‌‎های دنیوی و مادی بود.”
قابل ذکر است که از یک طرف افرادی مثل مصباحی مقدم و جواد جعفری، مذبوحانه تلاش میکنند تا ذهنیت میلیون ها انسان مزد بگیر و زحمتکش را از مسایل اساسی جامعه یعنی فقر و بیکاری، تورم و بی مسکنی که ریشه در مناسبات استثمارگرایانه سرمایه داری در ایران که حکومت جمهوری اسلامی حامی و مجری این مناسبات است منحرف کنند؛ اهداف مردم برای رسیدن به “خواسته های دنیوی و مادی” را بی ارزش جلوه میدهند؛ نابرابری های موجود در نظام سرمایه داری را به “طبیعت جامعه بشری” و ناشی از “توانایی و خلاقیت” اغنیا و عدم این توانایی و خلاقیت در فقرا میدانند.
از طرف دیگر، روسای سران قوه سه گانه از این فلاکتی که برای مردم بوجود آورده اند شدیدا بوحشت افتاده اند! درنشست مشترک سران و معاونان قوای سه گانه، پزشکیان میگوید، “باید به هر شکلی که هست موضوع معیشت مردم را اصلاح کنیم” و قالیباف میگوید” من فکر می‌کنم موضوع معیشت مردم در اولویت ما باید باشد”.
واقعیت آنست که دست اندرکاران حکومتی همگی وحشت زده و مضطرب از آنند که هم چون سالهای گذشته طوفانی از راه برسد و پایه های این سیستم چپاولگر را بلرزه در آورد.

در عین حال، آنها بستگی به جایگاه و مقام خود فریبکاری هایشان را در زرورق های مخصوص خود پیچیده، به امید آنکه برای چند صباحی هم که شده آبی بر آتش خشم مردمی که دیگر مدتهاست جانشان به لب رسیده بریزند.
اما تا آنجاییکه به ما کارگران بر میگردد تنها راه نجات ما از این اوضاع جهنمی اتحاد و همبستگی با همه اقشار محروم و مزد بگیر جامعه است. باید با بر پایی اعتصابات و تظاهرات سراسری این سیستم تا دندان فاسد و چپاولگر  را به زانو در آورد!

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

ویدیو شاخص

دسته ها