✍ مرتضی شریفی
یک نماینده مجلس اسلامی به جوانان توصیه کرده است که آنها میتوانند در روستاهای اطراف تهران با رهن و اجاره پایین زندگی کنند و صبح با اتوبوس و مترو به سر کارشان بیایند؛ “حتما که همه نباید در بالای تهران ساکن باشند”! شاید در مرحله اول بنظر آید که این نماینده مجلس فهم و شعور خود را از دست داده که این چنین پرت و پلا میگوید. اما واقعیت آنست که این پرت و پلا گویی مختص به این نماینده مجلس نیست. این یک شارلاتانیسمِ جا افتاده در میان حاکمان است! شارلاتنیسمی که در آن وزیر کار گستاخانه ادعا میکند که کارگران با “قناعت” کردن میتوانند با حداقل دستمزد مصوبه شورای عالی کار زندگی کنند! و علم الهدی بمردم مشهد نهیب میزند که از گرانی گلایه نکنند و “به جای مرغ اشکنه و پیازداغ بخورند”! البته در این میان “رییسی دروغگو” یی که قرار بود در عرض یک سال یک میلیون مسکن برای مردم بسازد را نباید فراموش کنیم.
به گفته کارشناسان اگر یک کارگر ۱۰۰ درصد درآمد خود را پس‌انداز کند، نزدیک به نیم قرن طول می‌کشد تا خانه بخرد و یا اینکه تمام درآمد کارگران هم کفاف اجاره بهاء را نمی‌دهد. در چنین شرایطی است که ما شاهد افزایش پدیده هایی نظیر اتوبوس خوابی، کانکس خوابی و پشت بام خوابی و گورخوابی هستیم! در چنین شرایطی است که ما شاهد رانده شدن هرچه بیشتر مزدبگیران شهرهای بزرگ و صنعتی به نواحی حاشیه نشین این شهرها بخصوص به نواحی حاشیه نشین شهر تهران هستیم! آنوقت در این اوضاع و احوال که مسئله مسکن به گفته کارشناسان میتواند به یک “فاجعه بزرگ” اجتماعی تبدیل شود این نماینده نامحترم مجلس ادعا میکند که مشکلات اقتصادی و به ویژه “نداشتن خانه” نه تنها “بهانه‌ای” برای ازدواج نکردن بلکه “گمراهی و انحراف” است. مردم زحمتکش جامعه فقط یک حرف به این یاوه گویانِ شیاد دارند، از این همه گستاخی شرمتان باد!
وقتی کارگران و دیگر مزدبگیران جامعه صاحب جامعه شوند و در شوراهای مردمی برای زندگی و معیشت خود تصمیم بگیرند؛ آنوقت بی مسکنی و اجبار افراد به زندگی در مسکنِ پایینتر از استاندارهای شایسته یک زندگی انسانی غیرقانونی خواهد شد و مراجع دولتی موظف به فراهم کردن فوری مسکن مناسب برای کلیه شهروندان خواهند شد. تنها با اتحاد و همبستگی بین کارگران و دیگر مزدبگیران جامعه و تنها با سیاست های مبتنی بر یک افق انسانی است که میتوان بر این فاجعه بزرگ جامعه فایق آمد.
✍ مرتضی شریفی
