بنا بر اظهارات معاون استاندار خراسان رضوی، تا دیروز و در مدت بسیار کوتاهی، ۳۸۰ هزار مهاجر افغانستانی از مرز دوغارون اخراج شده اند.
این رقم فقط یک عدد از اخراج انسانها از یک مرز جغرافیایی نیست بلکه بیانگر یک جنایت سازمانیافته و ضد بشری علیه انسانهای بی دفاعی است که از کشور غرق در جنگ و جنایت خود با کوله باری از رنج و محنت فرار کرده اند و در کشوری دیگر، در دوره ای قربانی سود آوری نجومی شرکتهای پیمانکاری متصل به رانت حکومتی بوده اند، در دوره ای قربانی سیاستهای منطقه ای حکومت و اینک در پی جنگ ایران و اسرائیل، در ابعادی وحشتناک، قربانی سیاست لاپوشانی شکستهای اقتصادی، اجتماعی و منطقه ای و بین المللی حکومت شده اند.
اخراج صدها هزار نفری و اجباری و خشونت آمیز مهاجران افغانستانی، عملی به غایت ضد انسانی و ادامه ی همان سیاستی است که زندانیان سیاسی را همچون بردگانی در بند، با غل و زنجیر به تبعیدگاهی جهنمی روانه ساخت.
مهاجرت به دلیل جنگ، فقر و فلاکت، و سرکوب و اختناق، بخشی جدایی ناپذیر از زیست انسانها در تمامی کشورها، تحت مناسبات ظالمانه و ضد انسانی حاکم بر جهان امروز است.
در این بین، ما ایرانیان نیز از آنجا که در طول ۴۷ سال گذشته، خود قربانی جنگ، ناامنی اقتصادی و بویژه سیاست سرکوب حکومت بوده ایم، در ابعادی میلیونی دست به مهاجرات زده، در کشورهای دیگر ساکن شده ایم و در سطح جهانی از جمله ی مردمان سرافرازی بوده ایم که بطور بی وقفه ای برای پذیرش از سوی کشورهای مقصد و رفتار انسانی با مهاجران از هر کشور و ملیتی مبارزه کرده ایم.
کارگران و مردم آزاده ایران!
مبارزه برای هر درجه از زندگی انسانی در جهان امروز، همچنانکه نمی تواند از مبارزه برای لغو اعدام، آزادی زندانیان سیاسی، حقوق برابر زنان و مردان، پایان دادن به تبعیض جنسیتی، حقوق پایه ای کودکان؛ حق اعتراض صنفی و سیاسی، آزادی تشکل یابی و مطبوعات و احزاب، جدا باشد، نمیتواند از مبارزه برای حقوق مهاجران و پناهندگان نیز جدا باشد.
در جهان امروز ستم بر مهاجران و پناهندگان، ستمی جهانشمول و علیه همه انسانها، جدای از ملیت، رنگ پوست و نژاد آنها از ایران تا آمریکا و دیگر نقاط جهان است.
این ستم را ما کارگران و مردم آزادیخواه ایران طی ۴۷ سال ستمکاری حکومت جمهوری اسلامی، در مسیر مهاجرت برای کار و پناهندگی سیاسی از ترکیه و عراق تا کمپهای پناهندگی و مراکز شغلی در قلب اروپا با پوست و گوشت خود لمس کرده ایم.
ما مردم ایران و افعانستان و کل مردم ستمدیده در منطقه خاورمیانه، یک پیکر واحد از ستمگری قدرتهای محلی و منطقه ای و جهانی هستیم و باید دست در دست هم برای پایان دادن به جهنم موجود در کشورهایمان و کل منطقه، متحد و همبسته شویم.
ایستادگی ما کارگران و مردم آزادیخواه ایران در برابر سیاست اخراج مهاجران و پناهندگان افغانستانی، چونان مرهمی بر زخمهای مشترکمان و مبشر همبستگی و همدلی ما برای رهایی از ستم و استبداد مذهبی و غیر مذهبی، زن ستیزی و تحجر و عقب ماندگی در هر دو کشور است.
اخراج و ستم و تبعیض علیه مهاجران و پناهندگان افغانستانی را متوقف کنید
همبسته تر باد مبارزات آزادیخواهانه کارگران و مردم ایران و افغانستان
اتحادیه آزاد کارگران ایران – ۱۲ تیر ماه ۱۴۰۴
