به اعتصاب شکوهمند کارگران پروژه‌ای نفت و گاز و پتروشیمی بپیوندیم
امسال در حالی به استقبال اول ماه مه روز جهانی کارگر می رویم که نزدیک به هشت ماه است مردم ایران با خلق یک جنبش انقلابی و زیر رو کننده، به مصاف یکی از ستمکارترین حکومت‌های تاریخ معاصر بشریت رفته اند.
اعتصابات بزرگ کارگری در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی که به نحو بی‌سابقه‌ای در آغازین روزهای اردیبشهت‌ماه با خواست افزایش دستمزد کلید خورده است بیانگر سازمانیافتگی بیش از پیش بخش‌های مهمی از طبقه کارگر ایران در شرایطی است که فضای سیاسی کشور در پی هشت ماه اعتراضات زیر و رو کننده همچنان متلاطم است و حکومت بیش از هر دوره دیگری در معرض اعتراضات گسترده مردمی و بنیادین قرار دارد.
کارگران و همکاران در سراسر کشور
جهنمی به نام زندگی که تحت حکومت جمهوری اسلامی به ما کارگران و عموم مزدبگیران زحمتکش و زنان و جوانان و کودکانمان تحمیل شده است شایسته هیچ انسانی نیست. فقر و فلاکت و استیصال و درماندگی برای داشتن لقمه نانی بر سر سفره هایمان بیداد میکند، چهل و چهار سال است هر سال بیش از پیش از حقوق انسانی خود محروم و محروم تر شده ایم و اینک کار به جایی رسیده است که بی هیچ اغراقی چیزی برای از دست دادن نداریم.
نیروی کار ما تنها کالایی است که ما کارگران برای فروش و گذران زندگی داریم و این کالا در این مملکت تنها کالایی است که صاحبانش حق تعیین قیمت آنرا ندارند. این در حالی است که ما کارگران و مزدبگیران شاغل و بازنشسته به مثابه اکثریت بالای مردم ایران قدرتمندترین نیروی اجتماعی هستیم و هیچ نیرویی را در برابر قدرت متحد و سراسری ما یارای مقاومت نیست.
از همین رو هم است که ما کارگران چشم امید زنان و جوانان و عموم مردم ایران برای ایجاد بنیادی‌ترین تحولات در کشور هستیم.
اینک که کارگران پروژه‌ای نفت و گاز پا پیش گذاشته و جسورانه در ابعاد گسترده‌ای دست به اعتصاب زده‌اند فرصت را از دست ندهیم و در سرتاسر کشور بویژه در صنایع کلیدی با خواباندن تولید، متحدانه به این اعتصابات ملحق و به مثابه یک مطالبه فوری خواهان لغو مصوبه مزد ارگان ضد کارگری و حکومتی شورای‌عالی کار و تعیین حداقل مزد با توافق نماینده های منتخب و مستقیم خود بشویم.
اگر راه حلی برای رهائی از فقر و فلاکت و ستم و استبداد وجود دارد آن راه حل در دستان توانمند ما و پیوستن کارگران رسمی نفت و گاز و پتروشیمی و صنایع فولاد و خودرو سازی و معادن و دیگر صنایع کلیدی کشور به اعتصاب کارگران پروژه ای و تبدیل آن به اعتصابی بزرگتر و سراسری تر می باشد.
تردید نداشته باشیم در چنین صورتی معلمان و زنان و جوانان و دانش آموزان و افکار عمومی داخلی و بین المللی بسرعت در حمایت از ما به پا خواهند خواست و در ابعادی میلیونی و خیره کننده همراه و هم رزم ما خواهند شد.
پیش به سوی برگزاری هر چه با شکوهتر مراسم اول ماه مه روز جهانی کارگر
پیروز باد اعتصاب شکوهمند کارگران پروژه ای نفت و گاز و پتروشیمی
پیش بسوی اعتصابات بزرگ و سراسری در همه بخش‌های تولیدی و خدماتی و صنعتی کشور
اتحادیه آزاد کارگران ایران، ۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲
