شریفه محمدی، فعال کارگری، در بیدادگاه جمهوری اسلامی به اعدام محکوم شد. شریفه در اواسط آبان در محل زندگیش، توسط نیروهای سرکوبگر امنیتی دستگیر و به زندان لاکان رشت منتقل شد. مدتی را در سلول های انفرادی و تحت بازجویی قرار گرفت و در کمتر از یکماه به زندان سنندج منتقل شد. در سنندج تحت شکنجه های جسمی و روانی قرار گرفت. به شکلی که آثار شکنجه در ناحیه صورت و چشمان او مشهود بود. وی در تمام این مدت ممنوع التماس و ممنوع الملاقات بود و خانواده نیز تحت فشار مضاعفِ بی خبریِ مطلق قرار داشتند.
حال نیز طبق روال گذشته و جهت سرکوب بیشتر، در پروژه ای نخ نما و پوسیده، این فعال کارگری را به جریانات و احزاب سیاسی پیوند دادند تا او را با حکمی سنگین روبرو کنند.
شریفه محمدی یک فعال کارگری است. او بدون داشتن هیچ گونه وابستگی حزبی، برای کارگران، که تمام آنچه داشته اند توسط حاکمیت سرمایه به یغما رفته، و برای دفاع از شرایط مادی طبقه ی کارگر و پایان دادن به بهره کشی از آنان مبارزه می کند.
اعلام حکم اعدام شریفه تنها یک روز قبل از انتخابات ریاست جمهوری حامل پیامی است به جامعه ای که در مقابل سرکوبهای حکومتی هرگز آرام نبود و در اعتراضات سال ۱۴۰۱ با حضور گسترده ی زنان مواجه شد. این پیامی ست برای سرکوب هایی وحشیانه تر از پیش.
طی 46 سال سرکوب و زندان و شکنجه و اعدام نتوانستند طبقه ی کارگر و دیگر مردم ستمدیده را وادار به عقب نشینی کنند. بدون تردید این پیام در این مقطع تاریخی نه تنها نمی تواند برای حکومت پاسخی داشته باشد بلکه برعکس کینه و نفرتِ مردم را نسبت به حکومت جبار بیش از پیش می کند.
شریفه محمدی فعال کارگری بدون هیچ قید و شرطی باید آزاد گردد.
نسرین جوادی
فعال کارگری و عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران
تیر ۱۴۰۳
زندان اوین
