✍ مرتضی شریفی
بعد از تعیین حداقل دستمزد برای سال ۱۴۰۲ توسط شورای عالی کار، وزیر کار در اردیبهشت ماه به صراحت اعلام کرد که “اصلاح دستمزد درکار نیست”. اکنون و بعد از هفت ماه، منتهی این بار با چابلوسی از کارگران و با گفتن اینکه او “ارادتمند و مخلص و دوستدار همه کارگران عزیز” است، یکبار دیگر اعلام میکند که شورای عالی کار دستمزد حداقل را مشخص کرده و اینکه از “ترمیم مزد خبری نیست” ولی کارگران “میتوانند با کار فرمایان چانه زنی کنند”! در کشوری که کمتر از چهار درصد کارگران امنیت شغلی دارند؛ بیش از ۹۰ درصد اما بی قرارداد یا با قراردادهای موقت یا سفید کار میکنند و هر لحظه با خطر عدم تمدید و اخراج مواجهند؛ در کشوری که کارگر معدنِ جویای کار را شلاق میزنند؛ صدها فعال کارگری را بخاطر مبارزه برای احقاق حق خود و دیگر همکاران به زندان میاندازند و شکنجه میکنند؛ کارگران حق تشکیل هیچگونه سازمان کارگری ندارند؛ آنوقت این وزیر کار نامحترم به کارگران توصیه میکند که بر سر افزایش دستمزد با کارفرمایان چانه زنی کنند. به این وزیر ضد کارگر باید گفت که جواب کارگرانی که بخواهند برای افزایش حقوق خود چانه زنی کنند همان جوابی خواهد بود که مدیرعامل منطقه ویژه‌ی پارس جنوبی به ۴ هزار کارگر آنجا داد، اخراج! “کارگران معترض را اخراج میکنیم و جایشان نیروی جدید میآوریم”! البته کارگران با این چرندگویی توام با چاپلوسی جناب وزیر آشنایی دارند. کارگران خیلی خوب بیاد دارند که این وزیر کار حقه باز قبلا هم خطاب به “کارگران عزیز” گفته بود زندگی با حقوق کارگری “سخت” است اما با “قناعت” میشود زندگی کرد!
در شرایطی جناب وزیر به کارگران توصیه قناعت کردن میکند و حاضر به ترمیم حداقل دستمزد نمیباشد که به گفته پژوهشگران اقتصادی جمعیتی بیش از ۴۰ میلیون نفر زیر خط فقر زندگی میکنند و هزینه حداقلی به بالای ۳۰ میلیون تومان میرسد؛ تورم به بالای پنجاه درصد رسیده و خرید خانه برای یک خانواده کارگری به یک رویای صد ساله تبدیل شده است و این در حالی است که دستمزد مصوبه شورای عالی کار با تمام مزایای جانبی آن کمتر از ۹ میلیون تومان است. دستمزدی که حتی کفاف یک هفته مخارج یک خانواده کارگری را نمیدهد. واقعا که شرم بر این وزیر کار حقه باز!
در این میان، اما، جَست و خیزهای “نمایندگان کارگری” در شورای عالی کار برای “ترمیم دستمزد” تماشایی است! بعد از اعلام حداقل دستمزد، نمایندگان نهادهای دست ساز حکومتی و در راس آنها شوراهای اسلامی کار نمایش مضحک همیشگی خود و در مخالفت با حداقل دستمزد تعیین شده را براه انداختند. “فعالین کارگری”ِ ریز و درشت به خط شده، در رسانه ها مصاحبه کردند و خواهان برگزاری جلسه شورای عالی کار برای “ترمیم” دستمزد شدند؛ تهدید کردند که بخاطر تخطی وزارت کار جهت برگزار نکردن جلسه شورای عالی کار برای ترمیم دستمزد به دیوان عدالت اداری شکایت میکنند! وقتی هم دیوان عدالت اداری طومار امضای هزاران کارگر را “مردود” دانست! بروال سابق به “مجلس انقلابی” متوسل شدند و گلایه کردند که چرا قوه مقننه در تمام این مدت “سکوت” کرده است!
و این است تمام آن “مبارزه” و مخالفتی که این نهادهای دست ساز حکومتی، “فعالین کارگری” و نمایندگان آنها در مقابل دولت و کارفرمایان انجام میدهند! البته کارگران با این نهادهای خود ساخته آشنایی کامل دارند؛ نهادهایی بعنوان چشم و گوش حکومت و کارفرمایان در محیط های کار و از همه مهمتر اهرمی برای خاموش کردن خشم کارگران و به انحراف کشاندن و سد راهی بر سر مبارزه کارگران.
در اینجا باید به سردمداران شوراهای اسلامی کار، به افرادی نظیر علی خدایی گفت که کارگران بعد از سالها تماشایِ سیرک مضحک چانه زنی در شورای عالی کار دیگر فریب ژست های قلابی شما را نخواهند خورد! کارگران خیلی خوب میدانند در سیستمی که بر مبنای قلدری و غارت و چپاول دستمزد کارگران بنا شده است و تشکلات مستقل کارگران اجازه هیچگونه فعالیتی را ندارند “چانه زنی” نهادهای دستساز حکومتی برای ترمیم دستمزد یک شوخی تلخی بیشتر نیست. ولی شما همچنان به این شغل ناشریف خود ادامه میدهید تا سهم خود را در به انحراف کشاندن مبارزات کارگران و خاموش کردن خشم آنها ادا کنید؛ برای آنکه شما خیلی خوب میدانید که حیات و ممات خود شما در گرو بقای این سیستم تا دندان فاسد و غارتگر است. شما خیلی خوب میدانید وقتی این کشتی در گِل نشستهْ غرق شود همگی شما؛ حاکمان، شورای عالی کار و نهادهای دست ساز حکومتی همگی با هم غرق خواهند شد. پس شما باید بسهم خود در نجات این کشتی در حال غرق شدن کمک کنید. اما این جست و خیزهای شما بی ثمر است!
در حالیکه شما مشغول شکوه و گلایه و نصیحت کردن به وزیر کار حیله گر و متوسل شدن به “مجلس انقلابی” هستید بازنشستگان در تجمعات هفتگی خود با شعارهایی نظیر “دولت خیانت میکند، مجلس حمایت میکند” نشان میدهند که آنها با اتکا به نیروی جمعی خود و در خیابان به مصاف این حکومت میروند. تجمعات اخیر و مداوم کارگران رسمی نفت و گاز آغاجاری در اعتراض به تعیین سقف حقوقها و کاهش سطح دستمزدها، مالیاتهای سنگین و محدودیت حق سنوات بازنشستگی و طرح ادغام صندوق های بازنشستگی جان تازه‌ای به جنبش کارگری داده است. علاوه بر این باید به تجمعات اخیر کارگران شهرداری ایرانشهر، شهرداری ایلام، شهرداری گنبد کاووس و کارگران مخابرات روستایی کردستان که همگی در رابطه با حقوق های معوقه دست به این تجمعات زده بودند اشاره کرد.
در خاتمه باید گفت که طوفان بزرگ تغییرات بنیادین در کشور به رغم هر درجه از فریب و رذالت و سرکوبگری حکومت در راه است! آنوقت است که فصل نوینی در جنبش کارگری آغاز خواهد شد! آنوقت است که کارگران با تشکلات و سازمان های کارگری خود بهمراه و همدوش دیگر اقشار زحمتکش جامعه، دوشادوش زنان و جوانان رزمنده و انقلابی پرچمدار برپایی جامعه‌ای آزاد و برابر و شاد و مرفه خواهند شد!
✍ مرتضی شریفی
