✍ هیئت تحریریه رسانههای اتحادیه آزاد کارگران ایران
سایت «اکوایران» که تحولات اقتصادی کشور را گزارش میدهد، چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت به نقل از منابع آگاه از بانک مرکزی گزارش داد که تورم نقطهای در فروردین امسال، نسبت به فروردین سال گذشته، برابر با ۶۸,۷ درصد بوده و در یک قدمی ۷۰ درصد قرار داشته است. به گفته «اکوایران» این بیشترین تورم نقطهای ثبت شده در بازه حداقل ۳۲ سال اخیر بوده است و این در حالی است که بانک مرکزی پس از گذشت حدود چهار هفته از پایان فروردین، هنوز آماری از وضعیت تورم این ماه منتشر نکرده است.
این گزارش سایت “اکو ایران” در زمانی نوشته شده است که سال ۱۴۰۲ سال از طرف رهبر جمهوری اسلامی سال “مهار تورم و رشد تولید” نامگذاری شده است و احسان خاندوزی، وزیر امور اقتصاد و دارایی، خبر از تصویب بستهِ “اقدامات و عملیات” جهت امور اجرایی در مهار تورم و با هماهنگی وزارت اقتصاد و سازمان برنامه و بودجه میدهد. طرح “بریدن بند ناف اقتصاد از دلار” از دیگر شاهکارهای ابراهیم رئیسی است! که در آن دبیرخانهای به همین منظور “فعال” شده تا روابط ارزی ایران با دنیا را تغییر دهد! و راه حلی باشد برای “مهار تورم”!
اینگونه یاوهگوییهای رئیسی و تیم اقتصادی او تحت عنوان “بسته مهار تورم و رشد تولید” آنچنان مضحک است که حتی اقتصاددانان نزدیک به حکومت نیز این اقدام رئیسی و تیم اقتصادی او را اقدامی “فرافکنانه” برای عدم پاسخگویی به مشکلاتی چون رکود تورمی، گرانی و بحران در تولید دانسته و “علت تورم” را خود “دولت” میدانند؛ دولتی که از وجود تورم بهرهمند میشود.
در ورای این شعارهای توخالی حاکمان برای مهار تورم، اما، سال جاری سال رویارویی هرچه بیشتر کارگران و دیگر مزدبگیران و اقشار محروم جامعه با حاکمان خواهد بود. از یک طرف، حاکمان با افزایش دستگیری، زندانی و شکنجه و اعدام فعالین کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی، وضع مقرارتِ هر چه بیشتری برای زنانی که از حجاب اجباری سرپیچی میکنند، در یک کلام؛ با ایجاد فضایِ هرچه بیشتری از ترس و وحشت در جامعهْ برای مقابله با خیزشی دیگر که هر آن ممکن است از راه برسد خود را آماده میکنند.
از طرف دیگر، این سفاکی و قلدرمنشی حاکمان، این بردهداری مدرن که برای پر کردن جیبهای سرمایهداران و کارفرمایان قصد مکیدن آخرین شیره جان کارگران و دیگر مزدبگیران جامعه را دارد، از جانب مردم زحمتکش و زجر کشیده ما بی جواب نخواهد ماند.
همه شواهد نشان میدهد که سال ۱۴۰۲ سالی پر از اعتصابات و تجمعات کارگری و تظاهرات دانشجویی و دیگر اقشار محروم جامعه بوده و خواهد بود. مبارزین راه آزادی و برابری از داخل و خارج زندان شعله آتشی که در شهریور سال گذشته روشن شده را همواره فروزان نگاه داشته اند. مردم و بخصوص دختران و پسران آزادیخواه و برابریطلب در شهرهای مختلف جواب اعدامهای اخیر را با تظاهرات خیابانی و با شعارهایی نظیر “حکومت اعدام نمیخوایم” پاسخ میگویند. در شرایطی که تشکلات مستقل کارگری ممنوع هستند، کارگران همچنان به مبارزه در سنگر خیابان برای ابراز خشم خود و رساندن پیام خود به دیگر هم سرنوشتیهای خود ادامه میدهند. شعارهایی نظیر “دولت خیانت میکند، مجلس حمایت میکند”، “تورم گرانی بلای جان مردم” مشت محکمی است بر پوزه کارفرمایان و دولت حامی آنها که کارگران و دیگر اقشار مزدبگیر فریب شعار توخالی “سال کاهش تورم و افزایش تولید” را نخواهند خورد. نشانه عزم راسخ آنها برای ادامه مبارزه و اینکه “تا حق خود نگیریم از پا نمینشینیم”.
تنها با اتحاد بین کارگران، معلمان، پرستاران، کارمندان و تمامی مزدبگیران جامعه و با دست بردن به اعتصابات و اعتراضات گسترده در تمامی کارخانجات و مراکز صنعتی و تولیدی بزرگ و کلیدی و تنها در یک تغییر موازنه قوا به نفع کارگران و دیگر مزدبگیران است که میتوان و باید این سیستم غیر انسانی را واژگون و بجای آن نظامی عاری از هرگونه ستم انسان بر انسان را پایه گذاری نمود.
✍ هیئت تحریریه رسانههای اتحادیه آزاد کارگران ایران