✍️مرتضی شریفی
بر اساس مصوبات مجمع عمومی امسالِ بانک رفاه کارگرانْ مقرر شده است که سازمان تامین اجتماعی نزدیک به حدود ۲۰۰۰ میلیارد تومان بابت “مالیات بدل از جریمه” ، که همان مالیات بعوض جریمه میباشد، به وزارتخانه اقتصاد و دارایی پرداخت نماید. بستن چنین مالیاتی بر سازمان تامین اجتماعی و یا بعبارت درستتر بر کارگران و خانواده های تحت پوشش این سازمان یک قلدری و دزدی آشکار از اندوختهِ نسلیِ کارگران و خانوادهِ ۸ میلیونیِ تحت پوشش این سازمان است و آنهم در زمانی که صندوق بازنشستگی سازمان تأمین اجتماعی حدود ۶۰۰ هزار میلیارد تومان (به نرخ روز) از دولت طلب دارد.
اجازه دهید در اینجا و بطور مختصر نگاهی به این مسئله داشته باشیم. دولتهای مختلف تلاش کرده اند تا با قبضه کردن مالکیت بانک رفاه کارگران تسلط هرچه بیشتر به این بانک را بدست آورند. دولت ریئسی باستناد به مصوبات برنامه‌ی ششم توسعه و استفاه از مجمع عمومی بعنوان ظرف مناسبی برای این کار، توانست این طرحی که تا حالا عملی نشده بود را به اجرا درآورد. در برنامه ششم توسعه آمده است درصورت عدم واگذاری سهام بانک رفاه کارگران توسط سازمان تامین اجتماعی به دولت، حدود ۶۷ درصد سهام بانک رفاه کارگران توسط وزیر اقتصاد و دارایی اداره میشود. دولت ریئسی با این کار موفق شد ۳۳ درصد سهام بانک رفاه را برای سازمان باقی گذاشته و ۶۷ درصد سهام آن را به زیرمجموعه‌ی وزارت اقتصاد و دارایی منتقل کرده تا این وزارتخانه هرطور صلاح بداند در مورد سهام این بانک تصمیم‌گیری کند. و نتیجتا توانست سود ۱۷۶ هزار میلیاردی امسالِ بانک را به حساب خزانه داری دولت واریز کند. در اینجا لازم است به این نکته نیز اشاره کنیم که برای کارگران اهمیتی ندارد که مالکیت بانک رفاه کارگران متعلق به وازرت اقتصاد و دارایی باشد و یا سازمان تامین اجتماعی. کارگران به تجربه آموخته اند که همه ارگانهای حکومتی منجمله دولت و سازمان تامین اجتماعی دست در دست همدیگر تنها به فکر غارت و چپاول اموال کارگران هستند. کارگران هرگز دزدی ها و حقوقهای نجومی سران سازمان تامین اجتماعی و شستا (شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی) را از یاد نمیبرند!
آنچه در این میان “عاید” کارگران تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی شده است یک جریمه ی مالیاتی نزدیک به حدود ۲۰۰۰ میلیارد تومان بابت این سود ۱۷۶ هزار میلیاردی میباشد! دست اندرکاران مجمع عمومی با وقاحت تمام “استدلال” میکنند که این جریمه مالیاتی بخاطر آنست که سازمان تامین اجتماعی مصوبات برنامه ششم را رعایت نکرده و ۶۷ در صد سهام بانک رفاه را به دولت تحویل نداده است! در اینجا شاید یاد آوری این نکته نیز ضروری باشد که در همان سالهای اوایل انقلاب و در جریان “ملی سازی بانک ها” و تحت فشار کارگرانْ دیوان عدالت اداری مجبور شد که بانک رفاه را، بعنوان یک موسسه عام المنفعه و غیر انتفاعی و متعلق به سازمان تامین اجتماعی اعلام کرده و “حکم” داد سهام این بانک متعلق به سازمان تامین اجتماعی است. تحمیل این جریمه به کارگران خود نمونه ایست از قلدر منشی حاکمان که هرجا قانون خودشان سدی جهت رسیدن به هدف جنایتکارانه اشان شود آنرا نادیده گرفته و خود را ملزم به جوابگویی به مردم و در این جا به ۸ میلیون خانواده کارگری که بابت این جریمه در فقر بیشتری فرو میروند نمیبینند.
به این برگزار کنندگانی که سیرکی تحت عنوان مجمع عمومی برپا میکنند باید گفت شما که اینقدر اهل حساب و کتاب هستید پس بدهی ۶۰۰ هزار میلیارد تومانی دولت و بهره حاصل از بدهکاری دولتهای مختلف به کارگران تحت پوشش سازمان تامین را نیز حساب کنید و آنرا به حساب بازنشستگان تامین اجتماعی واریز کنید تا آنها هر هفته در سرمای زمستان و گرمای تابستان و برای احقاق حقوق مسلم خود مجبور به تظاهرات خیابانی نشوند و شعار بدهند که “تا حق خود نگیریم، از پا نمینشینیم”.
این کار دولت ریئسی و وزارت اقتصاد و دارایی آن البته امر تازه ای نیست. این “مالیات بدل از جریمه” بر کارگران و خانواده های آن را باید در امتداد سیاستی فهمید که در آن دستمزد پنج میلیون و ۳۰۷ هزار تومانی و در زمانی که رقم واقعی هزینه‌های معیشت خانوار به بالای ۳۰ میلیون تومان در ماه رسیده است بر کارگران تحمیل میشود؛ اموال عمومی تحت عنوان “مولد سازی” به تاراج گذاشته میشود؛ در برنامه هفتم توسعه آن برای “جذب تازه واردین به بازار کار” بیشرمانه و صراحتا از “احیای نظام استاد-شاگردی” اسم برده میشود که در آن حداقل دستمزد و مزایا این افراد “معادل یک دوم” حداقل دستمزد و مزایای مصوب شورای عالی کار است.
تنها راه مقابله با این همه سیاست های غارتگرانه و قلدر منشی آشکار، ایجاد صفی یکپارچه و متحد از همه کارگران و دیگر مزد بگیران و همه نیروهای آزاده خواه و برابری طلب است! مصاف های بزرگی در راه اند. باید به استقبال آنها رفت! میتوان و باید بساط این سیستم فاسد، غارتگر و چپاولگر را جارو و راه را برای جامعه‌ای بدون هرگونه تبعیض و استثمار انسان از انسان هموار نمود!
