مراد ظهرابی
روز جهانی کارگر
بازنشستگان یکی از سمبلهای اتحاد و تغییر
کلمهی بازنشسته، در نظام استبدای پادشاهی به تاریخ پیوسته، معنایی به جز به انتظار مرگ نشاندن ما نداشت.
نظام ج.ا اسلامی، به تَبعیت از سلف خود، حکومت پادشاهی، همین راه را جلوی پای بازنشستگان گذاشت :
*ترس، سکوت، مرگِ خفت بار ِتدریجی*
اما امر واقعی زندگی، *صبر و عقل* را، در زندگی ما بازنشستگان، نهادینه کرد.
ما از خود پرسیدم :
مگر ما، تولیدگران اصلی اجتماعی نبودیم؟
مگر کل تولیدات صنعتی، غذایی، بهداشتی، نظامی، حاصل دسترنج ما، نبود؟
پس چرا، هم در نظام گذشته هم ج.ا، مرگ تدریجی را به ما تحمیل نمودند؟
در پاسخ به این سه پرسش بود که ما بازنشستگان، *با صبر و عقل* تمامی فرمایشات سران دو نظام را مورد پرسش و شک ونقد قرار دادیم و با همنوعان یعنی سایر زحمتکشان شاغل و بازنشسته، در سراسر کشورمان، به گفتمان پرداختیم.
ما چراغی را بدست گرفتیم که روی آن نوشته شده بود:
زیر بار ستم نمی کنیم زندگی
جان فدا می کنیم در ره آزادگی
مرگ بر این بردهگی مرگ براین بردهگی
اینجا بود که حاضر نشدیم به مرگ تدریجی خفت بار، جهان را ترک کنیم.
به همین علت نوشتیم و فریاد زدیم:
نه تهدید نه زندان نه اعدام
نیست جلو دار ما
و این سبب شد که ما، به سهم خود، یعنی ۴/۵ میلیون بازنشسته، با خانوادههایمان ۲۰ میلیون از جمعیت کشور، هم سمبلی از دوستداران زندگی باشیم و هم نماد مطالبهگری تغییر در مناسبات ضد بشری تولید اجتماعی، وهم یکی از بنیادیترین حلقههای زنجیر اتحاد کارگران و زحمتکشان.
پیش بسوی روز جهانی کارگر
روز جهانی اتحاد و همبستگی کارگران و زحمتکشان
برای آزادی رفاه و شادی عمومی
